21.37
Akiko. Latająca małpka
André Rieu. Niech ten sen ciągle trwa
Dr Strangelove [sezon2025]
Exhuma (Ekshumacja)
Filmowe popołudnie dla dzieci: arabska noc
Filmowe popołudnie dla dzieci: bociany wróciły
Filmowe popołudnie dla dzieci: małpi gaj
Filmowe popołudnie dla dzieci: pieskie życie
Filmowe popołudnie dla dzieci: wielka majówka
Flow
Grzesznicy
Has. Kroniki wyobraźni: Pętla
Has. Kroniki wyobraźni: Pożegnania
Has. Kroniki wyobraźni: Sanatorium pod klepsydrą
Has. Kroniki wyobraźni: Szyfry
Inu–Oh (lektor)
Inu–Oh (napisy)
Ja jestem Niepokalane Poczęcie
Jezioro łabędzie
KF AMBASADA: Barry Lyndon
KF AMBASADA: Taksówkarz
Lekcje filmowe: Człowiek z blizną
Lekcje filmowe: Fargo
Lśnienie. 45-lecie premiery
Madame Butterfly [sezon 2025]
Moda na Kosmos 1965: Targi mody vintage
Moda na Kosmos: Niesamowite przygody skarpetek
MODOWY KLUB FILMOWY: Annie Hall
Motel Destino
Najlepsze z najgorszych: OBYWATEL TOXIE - TOKSYCZNY MŚCICIEL 4
Niesamowite przygody skarpetek
Noc muzeów: Legenda o Ondalu
Ostatnia podróż
PORA DLA SENIORA: Ostatnia podróż
PORA DLA SENIORA: The Last Showgirl
Przedpremiera: Dalajlama. Przez mądrość do szczęścia
PRZEDPREMIERA: Gaucho Gaucho
PRZEDPREMIERA: Ukryty motyw
PRZEDPREMIERA: Wrócicie do siebie
PRZEDPREMIERA: Wszystkie odcienie światła
Queer
Rodzina w kinie: Akiko. Latająca małpka + warsztaty
Rodzina w kinie: Dam radę! + warsztaty arteterapeutyczne
Rodzina w kinie: Inu–Oh (lektor)
Rodzina w kinie: Niesamowite przygody skarpetek
Rok z kinem Azji: Idol
Rok z kinem Azji: Inu–Oh
Rok z kinem Azji: Samotna kobieta
Rok z kinem Azji: Tchórz
Rok z kinem Azji: Wielkie miasto
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
Symfonia o umieraniu
Terminator 2. Dzień sądu PO ŚLĄSKU
THE BEATLES (A Hard Day's Night. Noc po ciężkim dniu)
The Last Showgirl
Tribute to David Lynch: Dumbland + portret reżysera
Tribute to David Lynch: Głowa do wycierania + prelekcja
Tribute to David Lynch: Shorts 1966-1995 + wstępy Davida Lyncha
Tribute to David Lynch: Żyć sztuką
Ty [Romantyka]
Vanya [sezon 2025]
[WYPRZEDANE] Rodzina w kinie: Niesamowite przygody skarpetek + warsztaty
21.37
„Czujemy, że dzieje się coś, co nas przerasta – pisali dziennikarze. – W Polsce dzieją się rzeczy szczególne. Jeszcze dobrze nie wiemy co, ale w naszym życiu pojawia się nowa jakość”.
21.37 to opowieść o nieprawdopodobnych wydarzeniach, które miały miejsce w Polsce po śmierci Jana Pawła II. To, czego doświadczyliśmy po 2 kwietnia 2005 r., było wielkie, niepowtarzalne i mistyczne. Nigdy wcześniej nie miało miejsca i zapewne już nigdy się nie wydarzy. Zatrzymał się czas, ustały kłótnie, Polacy zaczęli mówić lepszym językiem, nagle dostrzegli wokół siebie innych dobrych ludzi i dobre emocje. „Ujrzeliśmy naród w stanie świętości” – komentowano.
21.37 to film, który na zawsze zapisuje w historii tamte wydarzenia. To film, po którym trudno nie zadać pytań: Kim dla nas był człowiek, którego odejście potrafiło zatrzymać nasz świat i przenieść nas na wiele dni w inny wymiar? Kim my byliśmy wtedy i co się z nami stało po 20 latach? Przede wszystkim jednak 21.37 będzie dla widza pełnym wzruszeń i dobrych emocji doświadczeniem, wywołującym tęsknotę za pięknem tamtych dni.
21.37 to opowieść o nieprawdopodobnych wydarzeniach, które miały miejsce w Polsce po śmierci Jana Pawła II. To, czego doświadczyliśmy po 2 kwietnia 2005 r., było wielkie, niepowtarzalne i mistyczne. Nigdy wcześniej nie miało miejsca i zapewne już nigdy się nie wydarzy. Zatrzymał się czas, ustały kłótnie, Polacy zaczęli mówić lepszym językiem, nagle dostrzegli wokół siebie innych dobrych ludzi i dobre emocje. „Ujrzeliśmy naród w stanie świętości” – komentowano.
21.37 to film, który na zawsze zapisuje w historii tamte wydarzenia. To film, po którym trudno nie zadać pytań: Kim dla nas był człowiek, którego odejście potrafiło zatrzymać nasz świat i przenieść nas na wiele dni w inny wymiar? Kim my byliśmy wtedy i co się z nami stało po 20 latach? Przede wszystkim jednak 21.37 będzie dla widza pełnym wzruszeń i dobrych emocji doświadczeniem, wywołującym tęsknotę za pięknem tamtych dni.
Akiko. Latająca małpka
Młoda małpka Akiko ucieka z zoo i wyrusza w pełną przygód podróż. Nieprawdopodobny sojusz z orłem, szopem i kameleonem pomoże mu osiągnąć cel: połączyć się z rodziną i pomóc uwolnić wszystkie zwierzęta w mieście.
André Rieu. Niech ten sen ciągle trwa
André Rieu. Niech ten sen ciągle trwa
Jubileuszowy koncert z okazji 75. urodzin Maestra
André Rieu skończył właśnie 75 lat i z tej okazji zaprasza Cię do świętowania jego urodzin na pięknym statku, którym – razem ze swoją ukochaną Orkiestrą Johanna Straussa – będzie pływał po rzece Mozie w swym rodzinnym mieście Maastricht. Na pokładzie czeka więc na Ciebie wielkie urodzinowe przyjęcie!
Nasz nowy kinowy show jest wyrazem uznania dla młodzieńczych snów i marzeń André o założeniu własnej orkiestry i podróżowaniu po całym świecie. To wybór utworów z ulubionych tras koncertowych André.
Większość z tych koncertów nigdy wcześniej nie była pokazywana na dużym ekranie, zatem to Twoja szansa, aby zobaczyć kultowe klasyki André po raz pierwszy. To wielkie święto, więc wejdź na pokład i dołącz do Maestra!
czas trwania: około 3 godzin (w tym przerwa)
polskie napisy
Jubileuszowy koncert z okazji 75. urodzin Maestra
André Rieu skończył właśnie 75 lat i z tej okazji zaprasza Cię do świętowania jego urodzin na pięknym statku, którym – razem ze swoją ukochaną Orkiestrą Johanna Straussa – będzie pływał po rzece Mozie w swym rodzinnym mieście Maastricht. Na pokładzie czeka więc na Ciebie wielkie urodzinowe przyjęcie!
Nasz nowy kinowy show jest wyrazem uznania dla młodzieńczych snów i marzeń André o założeniu własnej orkiestry i podróżowaniu po całym świecie. To wybór utworów z ulubionych tras koncertowych André.
Większość z tych koncertów nigdy wcześniej nie była pokazywana na dużym ekranie, zatem to Twoja szansa, aby zobaczyć kultowe klasyki André po raz pierwszy. To wielkie święto, więc wejdź na pokład i dołącz do Maestra!
czas trwania: około 3 godzin (w tym przerwa)
polskie napisy
Dr Strangelove [sezon2025]
Zdobywca nagrody BAFTA, Steve Coogan („Tajemnica Filomeny”, „Kawa i papierosy”), w uznanej adaptacji satyrycznego arcydzieła Stanleya Kubricka „Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę”. Ta wybuchowo zabawna komedia o zbuntowanym generale USA, który wywołuje atak nuklearny, została zaadaptowana przez światowej sławy zespół kreatywny, w skład którego wchodzi m.in. szkocki artysta Armando Iannucci („Śmierć Stalina”, „Veep – Figurantka”). Steve Coogan brawurowo wciela się w aż cztery różne role udowadniając, że jest godnym następcą Petera Sellersa, który dokonał tego wyczynu w filmie z 1964 roku.
reż. Sean Foley dla Noël Coward Theatre | 150 min
w rolach głównych: Steve Coogan, Giles Terera, John Hopkins
UWAGA! W trakcie nagrywanego spektaklu wykorzystano migające światła, które mogą mieć wpływ na osoby z epilepsją fotogenną.
reż. Sean Foley dla Noël Coward Theatre | 150 min
w rolach głównych: Steve Coogan, Giles Terera, John Hopkins
UWAGA! W trakcie nagrywanego spektaklu wykorzystano migające światła, które mogą mieć wpływ na osoby z epilepsją fotogenną.
Exhuma (Ekshumacja)
Zapraszamy na seans specjalny 9 kwietnia na dużej Sali Nostromo poprzedzny prelekcją Marty Płazy z kolektywu Final Girls oraz rozMOVIEone.
Wizjonerski horror koreański EKSHUMACJA. Znana szamanka Hwa-rim i jej protegowany Bong-gil zostają zwerbowani przez zamożną rodzinę, aby zidentyfikować tajemniczą chorobę nowonarodzonego syna. Hwa-rim odkrywa, że klątwa jest „Zewem Grobu”, duchem mściwego przodka, który ich prześladuje. Patriarcha rodziny, Park Ji-Yong, powierza im przeniesienie grobu, aby odzyskać łaskę zmarłych. Szamanka Hwa-rim werbuje do pomocy zespół ekspertów: mistrza feng shui, geomantę oraz grabarza.
Wizjonerski horror koreański EKSHUMACJA. Znana szamanka Hwa-rim i jej protegowany Bong-gil zostają zwerbowani przez zamożną rodzinę, aby zidentyfikować tajemniczą chorobę nowonarodzonego syna. Hwa-rim odkrywa, że klątwa jest „Zewem Grobu”, duchem mściwego przodka, który ich prześladuje. Patriarcha rodziny, Park Ji-Yong, powierza im przeniesienie grobu, aby odzyskać łaskę zmarłych. Szamanka Hwa-rim werbuje do pomocy zespół ekspertów: mistrza feng shui, geomantę oraz grabarza.
Filmowe popołudnie dla dzieci: arabska noc
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI | Kino Kosmos | w każdą niedzielę | godz. 15:00
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Lampa Alladyna – Bajki Bolka i Lolka, Pampalini i krokodyl – Pampalini łowca zwierząt, Karawana – Przygody Błękitnego Rycerzyka, W krainie 1001 nocy – Bolek i Lolek wyruszają w świat.
Kategoria wiekowa: 3+
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Lampa Alladyna – Bajki Bolka i Lolka, Pampalini i krokodyl – Pampalini łowca zwierząt, Karawana – Przygody Błękitnego Rycerzyka, W krainie 1001 nocy – Bolek i Lolek wyruszają w świat.
Kategoria wiekowa: 3+
Filmowe popołudnie dla dzieci: bociany wróciły
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI | Kino Kosmos | w każdą niedzielę | godz. 15:00
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Bocian – Przygody Bolka i Lolka, Reksio bocian – Reksio, Podniebna podróż – Miś Kudłatek, Myszka i bocian – Przygody Myszki.
Kategoria wiekowa: 3+
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Bocian – Przygody Bolka i Lolka, Reksio bocian – Reksio, Podniebna podróż – Miś Kudłatek, Myszka i bocian – Przygody Myszki.
Kategoria wiekowa: 3+
Filmowe popołudnie dla dzieci: małpi gaj
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI | Kino Kosmos | w każdą niedzielę | godz. 15:00
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Polowanie na goryla – Bolek i Lolek wyruszają w świat, Pampalini i goryl – Pampalini łowca zwierząt, W krainie Bo-Bo – Porwanie Baltazara Gąbki, Bananowy rejs – Podróże Kapitana Klipera.
Kategoria wiekowa: 3+
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Polowanie na goryla – Bolek i Lolek wyruszają w świat, Pampalini i goryl – Pampalini łowca zwierząt, W krainie Bo-Bo – Porwanie Baltazara Gąbki, Bananowy rejs – Podróże Kapitana Klipera.
Kategoria wiekowa: 3+
Filmowe popołudnie dla dzieci: pieskie życie
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI | Kino Kosmos | w każdą niedzielę | godz. 15:00
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Reksio i jamnik – Reksio, Jacek i Jego Pieski – Jacek i Jego Pieski, Dziwna Przygoda Jamniczka – Opowiadania Różowego Młyna, Reksio domator – Reksio.
Kategoria wiekowa: 3+
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Reksio i jamnik – Reksio, Jacek i Jego Pieski – Jacek i Jego Pieski, Dziwna Przygoda Jamniczka – Opowiadania Różowego Młyna, Reksio domator – Reksio.
Kategoria wiekowa: 3+
Filmowe popołudnie dla dzieci: wielka majówka
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI | Kino Kosmos | w każdą niedzielę | godz. 15:00
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Autostopowicze – Bolek i Lolek na wakacjach, Wycieczka kajakiem – Przygody Bolka i Lolka, Na wsi – Miś Kudłatek, Myszka na wycieczce – Przygody Myszki.
Kategoria wiekowa: 3+
Idealna propozycja na pierwszą w życiu wizytę w kinie!
Na najmłodszych widzów (dzieci od 3. roku życia) co niedzielę czekają m.in. Reksio, Bolek i Lolek, a także pozostali bohaterowie kultowych animacji ze Studia Filmów Rysunkowych. Podczas seansu światła nie gasną całkowicie, a dźwięk jest lekko przyciszony. Wszystko po to, by zapewnić dziecku pokaz przyjazny sensorycznie. W wybrane niedziele seanse połączone są z warsztatami lub zabawami ruchowymi.
Twoje dziecko będzie pierwszy raz w kinie? Zgłoście się do kasy po pamiątkowy dyplom!
W repertuarze bajki ze Studia Filmów Rysunkowych: Autostopowicze – Bolek i Lolek na wakacjach, Wycieczka kajakiem – Przygody Bolka i Lolka, Na wsi – Miś Kudłatek, Myszka na wycieczce – Przygody Myszki.
Kategoria wiekowa: 3+
Flow
Charyzmatyczny kot stoi na czele nietypowej grupy, w skład której wchodzą labrador, kapibara, lemur i ogromny ptak. Zwierzęta znajdują się w łodzi, która – niczym biblijna arka Noego – dryfuje po zalanym przez wielką wodę świecie. Wspólnie nauczą się, jak dzięki współpracy mogą żyć w nowej, trudnej rzeczywistości.
Film miał swoją światową premierę w konkursie „Un Certain Regard” w Cannes, na Festiwalu w Annecy otrzymał m.in. Nagrodę Jury oraz Nagrodę Publiczności. Łotewski kandydat do Oscara.
Film miał swoją światową premierę w konkursie „Un Certain Regard” w Cannes, na Festiwalu w Annecy otrzymał m.in. Nagrodę Jury oraz Nagrodę Publiczności. Łotewski kandydat do Oscara.
Grzesznicy
„Jeśli tańczysz z diabłem, diabeł kiedyś przyjdzie za tobą do domu”.
Ryan Coogler, reżyser Czarnej Pantery i filmu Creed: Narodziny legendy oraz wykonawca roli głównej Michael B. Jordan przedstawiają nowe oblicze strachu: Grzeszników.
Chcąc zostawić za sobą burzliwą przeszłość, bracia bliźniacy (Jordan) wracają do rodzinnego miasta, żeby zacząć życie od nowa. Na miejscu przekonują się, że czeka na nich jeszcze gorsze zło.
Ryan Coogler, reżyser Czarnej Pantery i filmu Creed: Narodziny legendy oraz wykonawca roli głównej Michael B. Jordan przedstawiają nowe oblicze strachu: Grzeszników.
Chcąc zostawić za sobą burzliwą przeszłość, bracia bliźniacy (Jordan) wracają do rodzinnego miasta, żeby zacząć życie od nowa. Na miejscu przekonują się, że czeka na nich jeszcze gorsze zło.
Has. Kroniki wyobraźni: Pętla
Z okazji przypadającej w 2025 roku 100. rocznicy urodzin Wojciecha Jerzego Hasa Stowarzyszenie Kin Studyjnych zaprasza na wyjątkowy przegląd filmów reżysera zatytułowany HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI. W Kinie Kosmos prelekcję do filmu Pętla wygłosi dr Marclea Gruszczyk.
Jeden dzień z życia Kuby, intelektualisty-alkoholika. O osiemnastej ma pójść z narzeczoną Krystyną do lekarza po pigułki, które, jak próbuje wierzyć, pozwolą mu otworzyć nowy, trzeźwy rozdział. Telefony od znajomych nie pozwalają jednak spokojnie doczekać w domu czasu wizyty. Kuba wychodzi na miasto, a wędrówka po nim uświadomi mu, że jego życia nie da się zacząć na nowo…
Jeden z najdojrzalszych debiutów w historii kina. Inspirowana francuskim czarnym realizmem poetyckim i niemieckim ekspresjonizmem ekranizacja opowiadania Marka Hłaski z wielką kreacją Gustawa Holoubka, odtąd ulubionego aktora reżysera. Pierwsza autorska adaptacja Hasa, który literacki pierwowzór podporządkował własnej poetyce i problematyce, czyniąc z obyczajowej opowieści o warszawskim alkoholiku historię egzystencjalną o samotnym, wyobcowanym artyście nieradzącym sobie z życiem. Bohater-outsider, eksponowana scenografia (słynna „rupieciarnia Hasa”), pesymistyczna wizja świata, fatalizm ludzkiego losu, niszczycielska siła czasu – wszystko to stanowi zapowiedź dalszej twórczości.
Marcela Gruszczyk - doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Prowadzi badania na temat współpracy międzynarodowej państw słowiańskich w XX w. w ramach realizacji idei wzajemności słowiańskiej oraz historii Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Członkini Sekcji Studiów Słowiańskich i Wschodnioeuropejskich przy Komitecie Nauk Historycznych PAN, Interdyscyplinarnego Centrum Badań nad Edukacją Humanistyczną oraz Górnośląskiego Towarzystwa Historycznego. Koordynatorka UŚ dla Nauczycieli. Autorka artykułów naukowych oraz książki „Komitet Słowiański w Polsce 1945–1953 na tle ruchu nowosłowiańskiego” (2019). Od 2016 roku zaangażowana w organizację katowickiego Kongresu Oświaty. Edukatorka i popularyzatorka wiedzy historycznej.
Jeden dzień z życia Kuby, intelektualisty-alkoholika. O osiemnastej ma pójść z narzeczoną Krystyną do lekarza po pigułki, które, jak próbuje wierzyć, pozwolą mu otworzyć nowy, trzeźwy rozdział. Telefony od znajomych nie pozwalają jednak spokojnie doczekać w domu czasu wizyty. Kuba wychodzi na miasto, a wędrówka po nim uświadomi mu, że jego życia nie da się zacząć na nowo…
Jeden z najdojrzalszych debiutów w historii kina. Inspirowana francuskim czarnym realizmem poetyckim i niemieckim ekspresjonizmem ekranizacja opowiadania Marka Hłaski z wielką kreacją Gustawa Holoubka, odtąd ulubionego aktora reżysera. Pierwsza autorska adaptacja Hasa, który literacki pierwowzór podporządkował własnej poetyce i problematyce, czyniąc z obyczajowej opowieści o warszawskim alkoholiku historię egzystencjalną o samotnym, wyobcowanym artyście nieradzącym sobie z życiem. Bohater-outsider, eksponowana scenografia (słynna „rupieciarnia Hasa”), pesymistyczna wizja świata, fatalizm ludzkiego losu, niszczycielska siła czasu – wszystko to stanowi zapowiedź dalszej twórczości.
Marcela Gruszczyk - doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Prowadzi badania na temat współpracy międzynarodowej państw słowiańskich w XX w. w ramach realizacji idei wzajemności słowiańskiej oraz historii Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Członkini Sekcji Studiów Słowiańskich i Wschodnioeuropejskich przy Komitecie Nauk Historycznych PAN, Interdyscyplinarnego Centrum Badań nad Edukacją Humanistyczną oraz Górnośląskiego Towarzystwa Historycznego. Koordynatorka UŚ dla Nauczycieli. Autorka artykułów naukowych oraz książki „Komitet Słowiański w Polsce 1945–1953 na tle ruchu nowosłowiańskiego” (2019). Od 2016 roku zaangażowana w organizację katowickiego Kongresu Oświaty. Edukatorka i popularyzatorka wiedzy historycznej.
Has. Kroniki wyobraźni: Pożegnania
Z okazji przypadającej w 2025 roku 100. rocznicy urodzin Wojciecha Jerzego Hasa Stowarzyszenie Kin Studyjnych zaprasza na wyjątkowy przegląd filmów reżysera zatytułowany HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI. W Kinie Kosmos prelekcję do filmu Pożegnania wygłosi pisarka i animatorka kultury Anna Cieplak.
Wiosna 1939 roku. Maturzysta Paweł, chłopak z dobrego domu, w ramach antymieszczańskiego, młodzieńczego buntu spędza wieczór w nocnym lokalu. Z poznaną tam fordanserką Lidką jadą potem do Podkowy Leśnej. W pensjonacie „Quo vadis” między młodymi zdaje się rodzić uczucie, przerwane jednak interwencją ojca Pawła, a wkrótce i wojną. Kilka lat później, już po powstaniu warszawskim, los zetknie ich znowu…
Nostalgiczny melodramat z historią w tle. Wykorzystująca gatunkowe konwencje autorska adaptacja głośnej powieści Stanisława Dygata. Film przez tematykę wojenną wpisujący się w tzw. nurt psychologiczny szkoły polskiej, przede wszystkim, jako druga fabuła Hasa, stanowi rozwinięcie poetyki debiutanckiej „Pętli”. Wycofany bohater-intelektualista, poczucie przemijania i końca pewnego świata, willa „Quo vadis” jako najsłynniejsza hasowska rupieciarnia – to już rozpoznawalne cechy autorskiego stylu. „Pożegnania” pozostają też wciąż niezwykłą love story, z niebanalną parą kochanków i pierwszym powojennym przebojem wylansowanym przez kino, śpiewaną przez Sławę Przybylską niezapomnianą piosenką „Pamiętasz, była jesień” w tle.
Anna Cieplak -
Wiosna 1939 roku. Maturzysta Paweł, chłopak z dobrego domu, w ramach antymieszczańskiego, młodzieńczego buntu spędza wieczór w nocnym lokalu. Z poznaną tam fordanserką Lidką jadą potem do Podkowy Leśnej. W pensjonacie „Quo vadis” między młodymi zdaje się rodzić uczucie, przerwane jednak interwencją ojca Pawła, a wkrótce i wojną. Kilka lat później, już po powstaniu warszawskim, los zetknie ich znowu…
Nostalgiczny melodramat z historią w tle. Wykorzystująca gatunkowe konwencje autorska adaptacja głośnej powieści Stanisława Dygata. Film przez tematykę wojenną wpisujący się w tzw. nurt psychologiczny szkoły polskiej, przede wszystkim, jako druga fabuła Hasa, stanowi rozwinięcie poetyki debiutanckiej „Pętli”. Wycofany bohater-intelektualista, poczucie przemijania i końca pewnego świata, willa „Quo vadis” jako najsłynniejsza hasowska rupieciarnia – to już rozpoznawalne cechy autorskiego stylu. „Pożegnania” pozostają też wciąż niezwykłą love story, z niebanalną parą kochanków i pierwszym powojennym przebojem wylansowanym przez kino, śpiewaną przez Sławę Przybylską niezapomnianą piosenką „Pamiętasz, była jesień” w tle.
Anna Cieplak -
Has. Kroniki wyobraźni: Sanatorium pod klepsydrą
Z okazji przypadającej w 2025 roku 100. rocznicy urodzin Wojciecha Jerzego Hasa Stowarzyszenie Kin Studyjnych zaprasza na wyjątkowy przegląd filmów reżysera zatytułowany HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI. W Kinie Kosmos prelekcję do filmu Sanatorium pod klepsydrą wygłosi Adam Mankiewicz.
Wojciech J. Has, adaptując opowiadania Schulza, zdołał nie tylko podołać karkołomnemu zadaniu przełożenia na język filmu specyficznej poetyki prozy pisarza, ale także stworzył dzieło na wskroś oryginalne, znakomicie oddające atmosferę i klimat tej niezwykłej literatury.
W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prozą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.
Adam Mankiewicz - pracownik Śląskiego Digitarium. Jego prelekcja przed filmem będzie dotyczyła cyfrowej rekonstrukcji klasyków kina.
Wojciech J. Has, adaptując opowiadania Schulza, zdołał nie tylko podołać karkołomnemu zadaniu przełożenia na język filmu specyficznej poetyki prozy pisarza, ale także stworzył dzieło na wskroś oryginalne, znakomicie oddające atmosferę i klimat tej niezwykłej literatury.
W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prozą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.
Adam Mankiewicz - pracownik Śląskiego Digitarium. Jego prelekcja przed filmem będzie dotyczyła cyfrowej rekonstrukcji klasyków kina.
Has. Kroniki wyobraźni: Szyfry
Z okazji przypadającej w 2025 roku 100. rocznicy urodzin Wojciecha Jerzego Hasa Stowarzyszenie Kin Studyjnych zaprasza na wyjątkowy przegląd filmów reżysera zatytułowany HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI. W Kinie Kosmos prelekcję do filmu Szyfry wygłosi Maciej Kędziora.
Dramatyczny list od syna sprawia, że Tadeusz, który mieszka w Anglii od czasu klęski wrześniowej 1939 roku, wraca do kraju. Maciek opowiada mu o matce niepotrafiącej pogodzić się ze śmiercią Jędrka – młodszego syna, który zginął podczas okupacji w tajemniczych okolicznościach. Opowieści Maćka, ciągle żyjącego wojennymi wspomnieniami, są dla ojca niezrozumiałe. Tadeusz nie umie odnaleźć się w świecie niegdyś najbliższych mu ludzi...
Po „Rękopisie znalezionym w Saragossie” reżyser powrócił do formy i tematu zawsze mu bliskiego – subtelnej analizy psychologicznej. Niedocenione dzieło, polemizujące z legendą szkoły polskiej, dzięki swojej formie obrazowania – realizmowi przeplatanemu symbolicznymi wizjami – sprawia, iż „Szyfry” są jednym z najoryginalniejszych filmów polskiej kinematografii.
Maciej Kędziora - krytyk filmowy zajmujacy się historią polskiej kinematografii, doktorant Szkoły Doktorskiej UŚ, stały współpracownik “Ekranów”, pisze też dla Miesięcznika “KINO”. Proawdzi cykl monograficznych podcastów “Powtórka z…” o rodzimej twórczości filmowej i stronę Zapiski na bilecie.
Dramatyczny list od syna sprawia, że Tadeusz, który mieszka w Anglii od czasu klęski wrześniowej 1939 roku, wraca do kraju. Maciek opowiada mu o matce niepotrafiącej pogodzić się ze śmiercią Jędrka – młodszego syna, który zginął podczas okupacji w tajemniczych okolicznościach. Opowieści Maćka, ciągle żyjącego wojennymi wspomnieniami, są dla ojca niezrozumiałe. Tadeusz nie umie odnaleźć się w świecie niegdyś najbliższych mu ludzi...
Po „Rękopisie znalezionym w Saragossie” reżyser powrócił do formy i tematu zawsze mu bliskiego – subtelnej analizy psychologicznej. Niedocenione dzieło, polemizujące z legendą szkoły polskiej, dzięki swojej formie obrazowania – realizmowi przeplatanemu symbolicznymi wizjami – sprawia, iż „Szyfry” są jednym z najoryginalniejszych filmów polskiej kinematografii.
Maciej Kędziora - krytyk filmowy zajmujacy się historią polskiej kinematografii, doktorant Szkoły Doktorskiej UŚ, stały współpracownik “Ekranów”, pisze też dla Miesięcznika “KINO”. Proawdzi cykl monograficznych podcastów “Powtórka z…” o rodzimej twórczości filmowej i stronę Zapiski na bilecie.
Inu–Oh (lektor)
Wyjątkowa azjatycka animacja pełna kolorów i dźwięków! Dzieło Masaaki Yuasy to musical anime, który wreszcie dotarł do Polski. Co by było, gdyby hip-hop, muzyka rockowa i festiwale muzyczne istniały w XIV-wiecznej Japonii?
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Inu–Oh (napisy)
Wyjątkowa azjatycka animacja pełna kolorów i dźwięków! Dzieło Masaaki Yuasy to musical anime, który wreszcie dotarł do Polski. Co by było, gdyby hip-hop, muzyka rockowa i festiwale muzyczne istniały w XIV-wiecznej Japonii?
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Ja jestem Niepokalane Poczęcie
Tytuł najnowszego filmu Michała Kondrata to słowa, którymi Matka Boża przedstawia się św. Bernadecie w 1858 roku w Lourdes. Dlaczego Maria akurat tak chce być określana?
„Ja jestem Niepokalane Poczęcie” przenosi widzów do czasów ewangelicznych i zbliża ich do zrozumienia tajemnicy Niepokalanego Poczęcia oraz roli Marii w dziele zbawienia. Pełnometrażowa produkcja łączy widowiskowe sceny fabularne z udziałem polskich aktorów z wypowiedziami światowych ekspertów Pisma Świętego. Dzięki połączeniu najnowszej technologii cyfrowej z wyjątkową scenografią twórcy filmu cofają widzów w czasie o 2000 lat. To pozwala im uczestniczyć w najważniejszych momentach życia Maryi i Jezusa, takich jak: cud w Kanie Galilejskiej, Ostatnia Wieczerza czy Ukrzyżowanie.
Aby zrozumieć fenomen Niepokalanego Poczęcia, sceny z życia Marii przeplatają wypowiedzi grupy ekspertów z Polski, USA i Francji, którzy analizują oryginalne teksty Pisma Świętego, apokryfy, objawienia oraz tradycje Kościoła.
„Ja jestem Niepokalane Poczęcie” przenosi widzów do czasów ewangelicznych i zbliża ich do zrozumienia tajemnicy Niepokalanego Poczęcia oraz roli Marii w dziele zbawienia. Pełnometrażowa produkcja łączy widowiskowe sceny fabularne z udziałem polskich aktorów z wypowiedziami światowych ekspertów Pisma Świętego. Dzięki połączeniu najnowszej technologii cyfrowej z wyjątkową scenografią twórcy filmu cofają widzów w czasie o 2000 lat. To pozwala im uczestniczyć w najważniejszych momentach życia Maryi i Jezusa, takich jak: cud w Kanie Galilejskiej, Ostatnia Wieczerza czy Ukrzyżowanie.
Aby zrozumieć fenomen Niepokalanego Poczęcia, sceny z życia Marii przeplatają wypowiedzi grupy ekspertów z Polski, USA i Francji, którzy analizują oryginalne teksty Pisma Świętego, apokryfy, objawienia oraz tradycje Kościoła.
Jezioro łabędzie
Jezioro łabędzie sfilmowane techniką IMAX
Retransmisja z Paryskiej Opery Narodowej
Najsłynniejszy balet świata sfilmowany jak nigdy dotąd – efektowną techniką IMAX, jednak dostępną dla wszystkich rodzajów kin. Dodatkowym atutem tej nowej realizacji jest fakt, że kamery ustawiono nietypowo, bo na scenie, między tancerzami. Będzie więc można wręcz „dotknąć” tańczących łabędzi.
„Jezioro łabędzie” z Paryskiej Opery Narodowej to kwintesencja klasycznego tańca w wykonaniu najlepszego zespołu baletowego świata. Jest to inscenizacja w słynnej choreografii nieżyjącego już Rudolfa Nuriejewa. Niedługo po swojej ucieczce z ZSRR ten jeden z najwybitniejszych tancerzy i choreografów XX wieku został dyrektorem zespołu baletowego Opery Paryskiej. Stworzył tu wiele wspaniałych spektakli, w tym właśnie „Jezioro łabędzie”. Swoją wersję oparł na oryginalnej choreografii Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa. Przedstawienie to, ze względu na swoje piękno, nadal jest grane w Paryżu, ponad 30 lat po śmierci jego twórcy, legendarnego Tatara.
Przepiękna muzyka Piotra Czajkowskiego doskonale ilustruje romantyczną historię księcia Zygfryda (w tej roli pierwszy solista Paul Marque), który zakochał się Odetcie (pierwsza solistka Sae Eun Park), księżniczce zamienionej w łabędzia przez złego czarnoksiężnika Rotbarta (pierwszy tancerz Pablo Legasa). Orkiestrą Paryskiej Opery Narodowej dyryguje Vello Pähn. Reżyserią na potrzeby kin zajęła się Isabelle Julien.
Czas trwania: około 2 godzin 20 minut (nie ma przerwy)
Retransmisja z Paryskiej Opery Narodowej
Najsłynniejszy balet świata sfilmowany jak nigdy dotąd – efektowną techniką IMAX, jednak dostępną dla wszystkich rodzajów kin. Dodatkowym atutem tej nowej realizacji jest fakt, że kamery ustawiono nietypowo, bo na scenie, między tancerzami. Będzie więc można wręcz „dotknąć” tańczących łabędzi.
„Jezioro łabędzie” z Paryskiej Opery Narodowej to kwintesencja klasycznego tańca w wykonaniu najlepszego zespołu baletowego świata. Jest to inscenizacja w słynnej choreografii nieżyjącego już Rudolfa Nuriejewa. Niedługo po swojej ucieczce z ZSRR ten jeden z najwybitniejszych tancerzy i choreografów XX wieku został dyrektorem zespołu baletowego Opery Paryskiej. Stworzył tu wiele wspaniałych spektakli, w tym właśnie „Jezioro łabędzie”. Swoją wersję oparł na oryginalnej choreografii Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa. Przedstawienie to, ze względu na swoje piękno, nadal jest grane w Paryżu, ponad 30 lat po śmierci jego twórcy, legendarnego Tatara.
Przepiękna muzyka Piotra Czajkowskiego doskonale ilustruje romantyczną historię księcia Zygfryda (w tej roli pierwszy solista Paul Marque), który zakochał się Odetcie (pierwsza solistka Sae Eun Park), księżniczce zamienionej w łabędzia przez złego czarnoksiężnika Rotbarta (pierwszy tancerz Pablo Legasa). Orkiestrą Paryskiej Opery Narodowej dyryguje Vello Pähn. Reżyserią na potrzeby kin zajęła się Isabelle Julien.
Czas trwania: około 2 godzin 20 minut (nie ma przerwy)
KF AMBASADA: Barry Lyndon
Na 179. spotkaniu Klubu Filmowego Ambasada wyświetlony zostanie film Stanleya Kubricka, Barry Lyndon (1975)! Pokaz, być może najlepszego filmu kostiumowego w historii kina, będzie okazją, żeby świętować 50-lecie jego powstania! Prelekcję do filmu i dyskusję po seansie przeprowadzi dr hab. prof. Artur Piskorz.
Wszystko zaczęło się od nieszczęśliwej miłości. Ubogi irlandzki szlachcic Redmond Barry zapałał uczuciem do swej kuzynki Nory. Intryga rodziny, która przewidziała dla niej lepszego kandydata, dobrze sytuowanego, acz nieco tchórzliwego kapitana Quina, spowodowała, że Barry w niełasce musiał opuścić domowe pielesze i udać się na przymusowe wygnanie. Blisko trzygodzinny epicki film to ukryty pod płaszczykiem awanturniczej opowieści gorzki, a momentami wręcz tragiczny głos rzuconej w wir wydarzeń jednostki, która do swojego otoczenia całkowicie nie przystaje. Arcydzieło Stanleya Kubricka zostało nagrodzone czterema Oscarami, m.in. za najlepszą muzykę i kostiumy, a także dwoma nagrodami BAFTA, w tym dla samego Kubricka za najlepszą reżyserię.
Artur Piskorz – dr hab., prof. UKEN w Krakowie. Filmoznawca, anglista, tłumacz. Jego zainteresowania badawcze obejmują tematykę związaną z kulturą i kinematografią anglosaską. Wieloletni miłośnik kina Stanleya Kubricka, którego filmom poświęcił szereg artykułów (nie wspominając o pracy magisterskiej i doktorskiej). Autor monografii poświęconej filmowemu dorobkowi Mike’a Leigh. Obecnie zajmuje się twórczością Patricka Keillera.
Film zostanie zaprezentowany w wersji odrestaurowanej. Organizatorzy Klubu Filmowego AMBASADA: Instytucja Filmowa SILESIA FILM, Spółdzielnia Honolulu. Projekt jest wsparty ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Wszystko zaczęło się od nieszczęśliwej miłości. Ubogi irlandzki szlachcic Redmond Barry zapałał uczuciem do swej kuzynki Nory. Intryga rodziny, która przewidziała dla niej lepszego kandydata, dobrze sytuowanego, acz nieco tchórzliwego kapitana Quina, spowodowała, że Barry w niełasce musiał opuścić domowe pielesze i udać się na przymusowe wygnanie. Blisko trzygodzinny epicki film to ukryty pod płaszczykiem awanturniczej opowieści gorzki, a momentami wręcz tragiczny głos rzuconej w wir wydarzeń jednostki, która do swojego otoczenia całkowicie nie przystaje. Arcydzieło Stanleya Kubricka zostało nagrodzone czterema Oscarami, m.in. za najlepszą muzykę i kostiumy, a także dwoma nagrodami BAFTA, w tym dla samego Kubricka za najlepszą reżyserię.
Artur Piskorz – dr hab., prof. UKEN w Krakowie. Filmoznawca, anglista, tłumacz. Jego zainteresowania badawcze obejmują tematykę związaną z kulturą i kinematografią anglosaską. Wieloletni miłośnik kina Stanleya Kubricka, którego filmom poświęcił szereg artykułów (nie wspominając o pracy magisterskiej i doktorskiej). Autor monografii poświęconej filmowemu dorobkowi Mike’a Leigh. Obecnie zajmuje się twórczością Patricka Keillera.
Film zostanie zaprezentowany w wersji odrestaurowanej. Organizatorzy Klubu Filmowego AMBASADA: Instytucja Filmowa SILESIA FILM, Spółdzielnia Honolulu. Projekt jest wsparty ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
KF AMBASADA: Taksówkarz
Na 178. spotkaniu Klubu Filmowego Ambasada wyświetlony zostanie film Martina Scorsese, Taksówkarz (1976)! Pokaz emocjonującego dramatu z legendarną rolą Roberta de Niro będzie równocześnie okazją, żeby świętować 16. urodziny klubu, a prelekcję do filmu i dyskusję po seansie przeprowadzi jego koordynator, Michał Bedarczyk.
Weteran wojny w Wietnamie, Travis Bickle (Robert De Niro), pracuje jako taksówkarz w Nowym Jorku. Jeździ po różnych ulicach miasta, również tych pełnych okrucieństwa i przemocy. Travisa męczy bezsenność i otaczający go brud. Zaczyna spotykać się z pracowniczką kampanii wyborczej, Betsy (Cybill Shepherd). Jednak kobieta odrzuca go, gdy ten zabiera ją na film porno. Travis próbuje odzyskać Betsy, ale bezskutecznie. Taksówkarz poznaje 12-letnią prostytutkę, Iris (Jodie Foster). Bardzo chce jej jakoś pomóc. Travis kupuje broń, zaczyna ćwiczyć - pragnie zniszczyć otaczające go zło...
Michał Bednarczyk - kulturoznawca, doktorant UŚ, opiekun Koła Naukowego Filmoznawców UŚ „Kinotok”, autor książki „Persona deformata”.
Film zostanie zaprezentowany w wersji odrestaurowanej. Organizatorzy Klubu Filmowego AMBASADA: Instytucja Filmowa SILESIA FILM, Spółdzielnia Honolulu.
Projekt jest wsparty ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Weteran wojny w Wietnamie, Travis Bickle (Robert De Niro), pracuje jako taksówkarz w Nowym Jorku. Jeździ po różnych ulicach miasta, również tych pełnych okrucieństwa i przemocy. Travisa męczy bezsenność i otaczający go brud. Zaczyna spotykać się z pracowniczką kampanii wyborczej, Betsy (Cybill Shepherd). Jednak kobieta odrzuca go, gdy ten zabiera ją na film porno. Travis próbuje odzyskać Betsy, ale bezskutecznie. Taksówkarz poznaje 12-letnią prostytutkę, Iris (Jodie Foster). Bardzo chce jej jakoś pomóc. Travis kupuje broń, zaczyna ćwiczyć - pragnie zniszczyć otaczające go zło...
Michał Bednarczyk - kulturoznawca, doktorant UŚ, opiekun Koła Naukowego Filmoznawców UŚ „Kinotok”, autor książki „Persona deformata”.
Film zostanie zaprezentowany w wersji odrestaurowanej. Organizatorzy Klubu Filmowego AMBASADA: Instytucja Filmowa SILESIA FILM, Spółdzielnia Honolulu.
Projekt jest wsparty ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Lekcje filmowe: Człowiek z blizną
LEKCJE FILMOWE, CZYLI JAK CZYTAĆ KINO
Jak najlepiej czytać kino? Na dużym ekranie!
W tegorocznej odsłonie cyklu zaprezentujemy filmy stworzone dla największych ekranów, spektakularnych projekcji i zachwytów widzów. Filmy nakręcone z rozmachem i dopracowane w najmniejszych szczegółach arcydzieła. Wielkie nazwiska historii kina i klasyczne obrazy, których oglądanie jest źródłem niesłabnącej kinowej przyjemności, czyli WIELKIE KINO NA OGROMNYM EKRANIE!
O tym, jak dzisiaj widzimy te niezwykłe filmy przed każdym seansem opowiedzą autorzy cyklu – filmoznawcy: dr Anita Skwara i Mariusz Ciszewski.
Człowiek z blizną Briana De Palmy
„Say hello to my little friend”, czyli jedno z największych arcydzieł gangsterskich wszechczasów.
Tony Montana (Al Pacino) i jego przyjaciel Manny (Steven Bauer) są emigrantami z Kuby. Osiedlili się w Miami, w dzielnicy zwanej Małą Hawaną. Obaj mężczyźni zostają pomocnikami Franka Lopeza (Robert Loggia), bossa narkotykowej mafii. Tony zostaje zaufanym współpracownikiem Lopeza, chociaż od początku rywalizuje ze swoim szefem o względy Elviry (Michelle Pfeiffer). Tony bogaci się z dnia na dzień, z każdą chwilą staje się coraz ważniejszą postacią w mafii. Niebawem tworzy własną potężną organizację i żeni się z Elvirą. Im większą zyskuje władzę, tym większa staje się jego obsesja i strach o własne bezpieczeństwo.
Jak najlepiej czytać kino? Na dużym ekranie!
W tegorocznej odsłonie cyklu zaprezentujemy filmy stworzone dla największych ekranów, spektakularnych projekcji i zachwytów widzów. Filmy nakręcone z rozmachem i dopracowane w najmniejszych szczegółach arcydzieła. Wielkie nazwiska historii kina i klasyczne obrazy, których oglądanie jest źródłem niesłabnącej kinowej przyjemności, czyli WIELKIE KINO NA OGROMNYM EKRANIE!
O tym, jak dzisiaj widzimy te niezwykłe filmy przed każdym seansem opowiedzą autorzy cyklu – filmoznawcy: dr Anita Skwara i Mariusz Ciszewski.
Człowiek z blizną Briana De Palmy
„Say hello to my little friend”, czyli jedno z największych arcydzieł gangsterskich wszechczasów.
Tony Montana (Al Pacino) i jego przyjaciel Manny (Steven Bauer) są emigrantami z Kuby. Osiedlili się w Miami, w dzielnicy zwanej Małą Hawaną. Obaj mężczyźni zostają pomocnikami Franka Lopeza (Robert Loggia), bossa narkotykowej mafii. Tony zostaje zaufanym współpracownikiem Lopeza, chociaż od początku rywalizuje ze swoim szefem o względy Elviry (Michelle Pfeiffer). Tony bogaci się z dnia na dzień, z każdą chwilą staje się coraz ważniejszą postacią w mafii. Niebawem tworzy własną potężną organizację i żeni się z Elvirą. Im większą zyskuje władzę, tym większa staje się jego obsesja i strach o własne bezpieczeństwo.
Lekcje filmowe: Fargo
LEKCJE FILMOWE, CZYLI JAK CZYTAĆ KINO
Jak najlepiej czytać kino? Na dużym ekranie!
W tegorocznej odsłonie cyklu zaprezentujemy filmy stworzone dla największych ekranów, spektakularnych projekcji i zachwytów widzów. Filmy nakręcone z rozmachem i dopracowane w najmniejszych szczegółach arcydzieła. Wielkie nazwiska historii kina i klasyczne obrazy, których oglądanie jest źródłem niesłabnącej kinowej przyjemności, czyli WIELKIE KINO NA OGROMNYM EKRANIE!
O tym, jak dzisiaj widzimy te niezwykłe filmy przed każdym seansem opowiedzą autorzy cyklu – filmoznawcy: dr Anita Skwara i Mariusz Ciszewski.
Fargo Ethana i Joela Coenów
Fargo (1996) to absurdalny dreszczowiec w reżyserii braci Coen, balansujący na granicy brutalnego kryminału i czarnej komedii. Fabuła skupia się na nieudolnym planie Jerry’ego Lundegaarda (William H. Macy), zadłużonego sprzedawcy samochodów z Minnesoty, który wynajmuje dwóch przestępców (Steve Buscemi i Peter Stormare), by porwali jego żonę i wymusili okup od jej bogatego ojca. Sprawy jednak szybko wymykają się spod kontroli, a śledztwo prowadzi ciężarna szefowa lokalnej policji, Marge Gunderson (Frances McDormand), której upór i inteligencja kontrastują z absurdem całej sytuacji.
Film zdobył dwa Oscary (za scenariusz oraz najlepszą aktorkę pierwszoplanową) i na stałe zapisał się w kanonie amerykańskiego kina. Jego charakterystyczny styl stał się m.in. inspiracją dla serialu pod tym samym tytułem.
Jak najlepiej czytać kino? Na dużym ekranie!
W tegorocznej odsłonie cyklu zaprezentujemy filmy stworzone dla największych ekranów, spektakularnych projekcji i zachwytów widzów. Filmy nakręcone z rozmachem i dopracowane w najmniejszych szczegółach arcydzieła. Wielkie nazwiska historii kina i klasyczne obrazy, których oglądanie jest źródłem niesłabnącej kinowej przyjemności, czyli WIELKIE KINO NA OGROMNYM EKRANIE!
O tym, jak dzisiaj widzimy te niezwykłe filmy przed każdym seansem opowiedzą autorzy cyklu – filmoznawcy: dr Anita Skwara i Mariusz Ciszewski.
Fargo Ethana i Joela Coenów
Fargo (1996) to absurdalny dreszczowiec w reżyserii braci Coen, balansujący na granicy brutalnego kryminału i czarnej komedii. Fabuła skupia się na nieudolnym planie Jerry’ego Lundegaarda (William H. Macy), zadłużonego sprzedawcy samochodów z Minnesoty, który wynajmuje dwóch przestępców (Steve Buscemi i Peter Stormare), by porwali jego żonę i wymusili okup od jej bogatego ojca. Sprawy jednak szybko wymykają się spod kontroli, a śledztwo prowadzi ciężarna szefowa lokalnej policji, Marge Gunderson (Frances McDormand), której upór i inteligencja kontrastują z absurdem całej sytuacji.
Film zdobył dwa Oscary (za scenariusz oraz najlepszą aktorkę pierwszoplanową) i na stałe zapisał się w kanonie amerykańskiego kina. Jego charakterystyczny styl stał się m.in. inspiracją dla serialu pod tym samym tytułem.
Lśnienie. 45-lecie premiery
Arcydzieło kina grozy na podstawie powieści Stephena Kinga. Pokaz specjalny filmu Lśnienie z okazji 45-lecia amerykańskiej premiery. Na 23 maja zarezerwujcie swój pokój w Hotelu Panorama!
Jack Torrance (Jack Nicholson) pracuje jako dozorca Hotelu Panorama w górach stanu Kolorado. Pensjonat jest zamknięty na zimę, więc Jack z rodziną są jedynymi mieszkańcami budynku. Kiedy burze śnieżne blokują familię Torrance'ów w hotelu, Danny (Danny Lloyd), syn Jacka, który ma nadprzyrodzone, telepatyczne zdolności odkrywa, że pensjonat jest nawiedzony i duchy powoli doprowadzają jego ojca do obłędu. Kiedy Jack spotyka zjawę pana Grady'ego (Philip Stone), poprzedniego dozorcy hotelu, sytuacja staje się coraz groźniejsza.
Jack Nicholson wraz ze Stanleyem Kubrickiem stworzyli jednen z najbardziej ikonicznych portretów człowieka pogrążającego się w szaleństwie. Prelekcję o twórczości amerykańskiego reżysera i kulisach produkcji Lśnienia wygłosi Patryk Chromik, p.o. kierownika Kina Kosmos.
Jack Torrance (Jack Nicholson) pracuje jako dozorca Hotelu Panorama w górach stanu Kolorado. Pensjonat jest zamknięty na zimę, więc Jack z rodziną są jedynymi mieszkańcami budynku. Kiedy burze śnieżne blokują familię Torrance'ów w hotelu, Danny (Danny Lloyd), syn Jacka, który ma nadprzyrodzone, telepatyczne zdolności odkrywa, że pensjonat jest nawiedzony i duchy powoli doprowadzają jego ojca do obłędu. Kiedy Jack spotyka zjawę pana Grady'ego (Philip Stone), poprzedniego dozorcy hotelu, sytuacja staje się coraz groźniejsza.
Jack Nicholson wraz ze Stanleyem Kubrickiem stworzyli jednen z najbardziej ikonicznych portretów człowieka pogrążającego się w szaleństwie. Prelekcję o twórczości amerykańskiego reżysera i kulisach produkcji Lśnienia wygłosi Patryk Chromik, p.o. kierownika Kina Kosmos.
Madame Butterfly [sezon 2025]
MADAME BUTTERFLY | Giacomo Puccini
Tragedia japońska w trzech aktach (1904)
Libretto: Luigi Illica i Giuseppe Giacosa
„Madame Butterfly ” to słynny operowy wyciskacz łez. Opowieść o młodziutkiej gejszy Cio-Cio-San, która naiwnie wierzy, że amerykański marynarz zawarł z nią małżeństwo z miłości i uczyni z niej prawdziwą amerykańską żonę, zmoczyła już miliony chusteczek na całym świecie. Pracując nad partyturą, Puccini przestudiował kulturę i muzykę Japonii, nie poprzestając na zwykłej stylizacji. Wplótł do kompozycji m.in. dziecięce piosenki towarzyszące zabawom w piłkę i muzykę towarzyszącą tradycyjnie świętu kwitnących wiśni.
Dla reżysera Roberta Wilsona ta japońska tragedia okazała się idealnym materiałem do pokazania swego popisowego formalizmu. Zamiast tradycyjnych wachlarzy i kwitnących wiśni dostajemy stylizowane aktorstwo i ascetyczną przestrzeń sceniczną, w której wybrzmiewa czyste piękno linii melodycznych.
Tragedia japońska w trzech aktach (1904)
Libretto: Luigi Illica i Giuseppe Giacosa
„Madame Butterfly ” to słynny operowy wyciskacz łez. Opowieść o młodziutkiej gejszy Cio-Cio-San, która naiwnie wierzy, że amerykański marynarz zawarł z nią małżeństwo z miłości i uczyni z niej prawdziwą amerykańską żonę, zmoczyła już miliony chusteczek na całym świecie. Pracując nad partyturą, Puccini przestudiował kulturę i muzykę Japonii, nie poprzestając na zwykłej stylizacji. Wplótł do kompozycji m.in. dziecięce piosenki towarzyszące zabawom w piłkę i muzykę towarzyszącą tradycyjnie świętu kwitnących wiśni.
Dla reżysera Roberta Wilsona ta japońska tragedia okazała się idealnym materiałem do pokazania swego popisowego formalizmu. Zamiast tradycyjnych wachlarzy i kwitnących wiśni dostajemy stylizowane aktorstwo i ascetyczną przestrzeń sceniczną, w której wybrzmiewa czyste piękno linii melodycznych.
Moda na Kosmos 1965: Targi mody vintage
W sobotę, 26 kwietnia, zapraszamy do Kina Kosmos na wydarzenie, które powstało z miłości do mody dawnych lat. „Moda na Kosmos 1965” to pokazy klasyki kina, prelekcje, spotkania i – przede wszystkim – targi mody vintage, na których znajdziemy starannie wyselekcjonowaną odzież i dodatki z drugiej ręki. A to wszystko w ramach obchodów 60. urodzin kina!
11.00 – 17.00 Targi Mody Vintage
Już po raz piąty mamy przyjemność zaprosić Was na targi mody vintage, które odbędą się w holu Kina Kosmos! Najlepsi wystawcy przygotują dla Was starannie wyselekcjonowaną odzież i dodatki z drugiej ręki. Zapraszamy nie tylko osoby szukające niepowtarzalnych ubrań czy dodatków, ale także tych, którzy chcą poczuć atmosferę minionych lat, porozmawiać z innymi pasjonatami mody vintage oraz zainspirować się do tworzenia własnych stylizacji.
Wstęp: bilet modowy (5 zł) lub darmowy wstęp z biletem na dowolony seans filmowy w Kinie Kosmos w dzień targów.
11.00 – 17.00 Targi Mody Vintage
Już po raz piąty mamy przyjemność zaprosić Was na targi mody vintage, które odbędą się w holu Kina Kosmos! Najlepsi wystawcy przygotują dla Was starannie wyselekcjonowaną odzież i dodatki z drugiej ręki. Zapraszamy nie tylko osoby szukające niepowtarzalnych ubrań czy dodatków, ale także tych, którzy chcą poczuć atmosferę minionych lat, porozmawiać z innymi pasjonatami mody vintage oraz zainspirować się do tworzenia własnych stylizacji.
Wstęp: bilet modowy (5 zł) lub darmowy wstęp z biletem na dowolony seans filmowy w Kinie Kosmos w dzień targów.
Moda na Kosmos: Niesamowite przygody skarpetek
Nie każda zgubiona skarpetka wpada pod łóżko lub kanapę. Niektóre prowadzą zaskakujące życie – podróżują w czasie, trafiają na biegun północny albo nawet do Hollywood. Ich niesamowite przygody są pełne wrażeń i dobrego humoru!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Przed seansem poznamy historię skarpetek wraz ze Śląskimi Lumpiarami!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Przed seansem poznamy historię skarpetek wraz ze Śląskimi Lumpiarami!
MODOWY KLUB FILMOWY: Annie Hall
Razem ze „Śląskimi Lumpiarami” zapraszamy na kolejną odsłonę Modowego Klubu Filmowego. Tym razem na dużym ekranie Sali Nostromo zobaczymy oscarowy hit Woody’ego Allena „Annie Hall” z Diane Keaton. Seans absolutnie wyjątkowy bo film zostanie wyświetlony z taśmy 35 mm!
Romans kina i mody trwa nieprzerwanie od prawie 130 lat. Projektanci bili się o uwagę reżyserów, aktorki wyznaczały trendy, a nonszalancko zarzucony sweter czy za duża marynarka zobaczona na ekranie hipnotyzowała publiczność. Kino to kompendium wiedzy o modzie, a jedna dziedzina sztuki nieustannie wpływa na drugą. „W cyklu Modowy Klub Filmowy” zobaczymy trendy sprzed lat, a filmy będą impulsem do rozmowy o mniej lub bardziej znanych modowych historiach.
O filmie: Życie Alvy Singera (Woddy Allen), jednego z najbardziej błyskotliwych komików na Manhattanie, zmienia się, gdy jego najlepszy przyjaciel Rob Tony Roberts przedstawia go uroczej piosenkarce z nocnego klubu, Annie Hall (Diane Keaton). Alvy nie zdaje sobie sprawy, że jest naprawdę zakochany, do czasu gdy Annie poszukując nowego życia i... kochanka (Paul Simon) porzuca go. Dopiero wtedy Alvy robi wszystko, aby odzyskać Annie - czyli to co w życiu najważniejsze - prawdziwą miłość.
Projekcję filmu poprzedzi prelekcja modowej specjalistki Anny Gołkowskiej.
Przed seansem zostanie również wyświetlony krótki materiał ze zbiorów Filmoteki Śląskiej.
…………………………………………………………
Anna Gołkowska - pasjonatka mody retro i wszystkiego co się wiąże z epoką lat od 20. do 50. XX wieku. Wielbicielka filmów, książek i nieustannego odkrywania nowych znaczeń, tropów i połączeń w kulturze. Po godzinach aktywnie zaangażowana w działania kulturalne dla swojego ukochanego miasta - Tarnowskich Gór.
Romans kina i mody trwa nieprzerwanie od prawie 130 lat. Projektanci bili się o uwagę reżyserów, aktorki wyznaczały trendy, a nonszalancko zarzucony sweter czy za duża marynarka zobaczona na ekranie hipnotyzowała publiczność. Kino to kompendium wiedzy o modzie, a jedna dziedzina sztuki nieustannie wpływa na drugą. „W cyklu Modowy Klub Filmowy” zobaczymy trendy sprzed lat, a filmy będą impulsem do rozmowy o mniej lub bardziej znanych modowych historiach.
O filmie: Życie Alvy Singera (Woddy Allen), jednego z najbardziej błyskotliwych komików na Manhattanie, zmienia się, gdy jego najlepszy przyjaciel Rob Tony Roberts przedstawia go uroczej piosenkarce z nocnego klubu, Annie Hall (Diane Keaton). Alvy nie zdaje sobie sprawy, że jest naprawdę zakochany, do czasu gdy Annie poszukując nowego życia i... kochanka (Paul Simon) porzuca go. Dopiero wtedy Alvy robi wszystko, aby odzyskać Annie - czyli to co w życiu najważniejsze - prawdziwą miłość.
Projekcję filmu poprzedzi prelekcja modowej specjalistki Anny Gołkowskiej.
Przed seansem zostanie również wyświetlony krótki materiał ze zbiorów Filmoteki Śląskiej.
…………………………………………………………
Anna Gołkowska - pasjonatka mody retro i wszystkiego co się wiąże z epoką lat od 20. do 50. XX wieku. Wielbicielka filmów, książek i nieustannego odkrywania nowych znaczeń, tropów i połączeń w kulturze. Po godzinach aktywnie zaangażowana w działania kulturalne dla swojego ukochanego miasta - Tarnowskich Gór.
Motel Destino
Film brazylijskiego reżysera Karima Aïnouza („Niewidoczne życie sióstr Gusmao„) to niepokojąco gorąca opowieść łącząca w sobie elementy thrillera erotycznego z poetyką kina noir. Wyrazista kolorystyka koresponduje z coraz bardziej duszną ekranową atmosferą w tej wciągającej opowieści o pragnieniach, wyzwoleniu i lojalności.
Utrzymany w neonowych barwach motel Destino to miejsce, gdzie ujście znajdują pierwotne ludzkie instynkty i króluje pożądanie. Położony na północnym wybrzeżu Brazylii przydrożny hotel na godziny staje się, choć na chwilę, schronieniem dla par, które nie mają innej sposobności do tego, by okazywać sobie fizyczną bliskość.
Ten wyróżniający się z otoczenia przybytek rozkoszy prowadzony jest przez porywczego Eliasa oraz jego młodszą żonę Dayanę. Rutyna dnia codziennego zakłócona zostaje za sprawą niespodziewanego przybycia 21-letniego Heraldo. Młody mężczyzna desperacko szuka schronienia po nieudanym napadzie, przez co poszukuje go zarówno gang, który zawiódł, jak i policja. Dynamika relacji w motelu zmienia się z chwilą, gdy Dayana coraz bardziej zafascynowana jest nowym przybyszem.
Utrzymany w neonowych barwach motel Destino to miejsce, gdzie ujście znajdują pierwotne ludzkie instynkty i króluje pożądanie. Położony na północnym wybrzeżu Brazylii przydrożny hotel na godziny staje się, choć na chwilę, schronieniem dla par, które nie mają innej sposobności do tego, by okazywać sobie fizyczną bliskość.
Ten wyróżniający się z otoczenia przybytek rozkoszy prowadzony jest przez porywczego Eliasa oraz jego młodszą żonę Dayanę. Rutyna dnia codziennego zakłócona zostaje za sprawą niespodziewanego przybycia 21-letniego Heraldo. Młody mężczyzna desperacko szuka schronienia po nieudanym napadzie, przez co poszukuje go zarówno gang, który zawiódł, jak i policja. Dynamika relacji w motelu zmienia się z chwilą, gdy Dayana coraz bardziej zafascynowana jest nowym przybyszem.
Najlepsze z najgorszych: OBYWATEL TOXIE - TOKSYCZNY MŚCICIEL 4
Najbardziej toksyczna przygoda wszech czasów, w której absurd osiąga nowe szczyty, a granice dobrego smaku zostają brutalnie zmiażdżone! Prelekcję przed seansem wygłosi p.o. kierownika Kina Kosmos, Patryk Chromik.
Przygotujcie się na wybuchową dawkę chaosu, groteski i niewyobrażalnego absurdu w czystym stylu Tromaville! Lloyd Kaufman, założyciel kultowej wytwórni Troma, mistrz kina niezależnego i król kiczowatego szaleństwa, równo 25 lat temu zaserwował światu to co potrafi najlepiej: bezkompromisowy miks groteski, kiczu i ekstremalnej przemocy czyli "Obywatela Toxie", czwartą odsłonę przygód najbardziej radioaktywnego superbohatera świata – Toksycznego Mściciela!
W Tromaville – miasteczku, które jest kwintesencją wszystkiego, co dziwaczne, niepoprawne i toksyczne – pojawia się nowy wróg: Mafia Pampersów, uzbrojona banda przestępców w pieluchach. Ich atak na szkołę dla dzieci ze specjalnymi potrzebami kończy się wybuchem, który otwiera portal do alternatywnego wymiaru – Amortville, gdzie rządzi zło, a moralność to pojęcie obce. W tej groteskowej rzeczywistości Toksyczny Mściciel trafia na swoje złowrogie odbicie: Noxious Avengera, sadystycznego sobowtóra, który w Tromaville przejmuje władzę, siejąc przemoc i chaos na niespotykaną skalę. "Obywatel Toxie" to hołd dla fanów kina Tromy, który nie bierze jeńców i obraża wszystkich. Pełen przerysowanych efektów specjalnych, absurdalnych dialogów i przemocy tak groteskowej, że trudno uwierzyć, że ktoś to nakręcił. Troma od lat króluje jako wytwórnia, która celebruje wszystko, co niepoprawne, odważne i szalone – a ten film to ich opus magnum. Obsada to prawdziwa parada gwiazd i osobliwości: Lemmy z Motörhead, Stan Lee jako narrator, James Gunn, Eli Roth, Julie Strain, a nawet Hugh Hefner! To nie jest zwykły film – to Tromasterpiece, które wbije się w wasze mózgi z siłą radioaktywnej eksplozji.
Nie przegapcie okazji, by zanurzyć się w najbardziej szalonej i radioaktywnej przygodzie wszech czasów. "Obywatel Toxie: Toksyczny Mściciel 4" to nie tylko film – to doświadczenie, które wykracza poza granice dobrego smaku... i przyzwoitości! Na seans zapraszamy widzów pełnoletnich o daleko przesuniętej granicy dobrego smaku i mocnych żołądkach! [Monika Stolat, Najlepsze z Najgorszych]
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami. Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Przygotujcie się na wybuchową dawkę chaosu, groteski i niewyobrażalnego absurdu w czystym stylu Tromaville! Lloyd Kaufman, założyciel kultowej wytwórni Troma, mistrz kina niezależnego i król kiczowatego szaleństwa, równo 25 lat temu zaserwował światu to co potrafi najlepiej: bezkompromisowy miks groteski, kiczu i ekstremalnej przemocy czyli "Obywatela Toxie", czwartą odsłonę przygód najbardziej radioaktywnego superbohatera świata – Toksycznego Mściciela!
W Tromaville – miasteczku, które jest kwintesencją wszystkiego, co dziwaczne, niepoprawne i toksyczne – pojawia się nowy wróg: Mafia Pampersów, uzbrojona banda przestępców w pieluchach. Ich atak na szkołę dla dzieci ze specjalnymi potrzebami kończy się wybuchem, który otwiera portal do alternatywnego wymiaru – Amortville, gdzie rządzi zło, a moralność to pojęcie obce. W tej groteskowej rzeczywistości Toksyczny Mściciel trafia na swoje złowrogie odbicie: Noxious Avengera, sadystycznego sobowtóra, który w Tromaville przejmuje władzę, siejąc przemoc i chaos na niespotykaną skalę. "Obywatel Toxie" to hołd dla fanów kina Tromy, który nie bierze jeńców i obraża wszystkich. Pełen przerysowanych efektów specjalnych, absurdalnych dialogów i przemocy tak groteskowej, że trudno uwierzyć, że ktoś to nakręcił. Troma od lat króluje jako wytwórnia, która celebruje wszystko, co niepoprawne, odważne i szalone – a ten film to ich opus magnum. Obsada to prawdziwa parada gwiazd i osobliwości: Lemmy z Motörhead, Stan Lee jako narrator, James Gunn, Eli Roth, Julie Strain, a nawet Hugh Hefner! To nie jest zwykły film – to Tromasterpiece, które wbije się w wasze mózgi z siłą radioaktywnej eksplozji.
Nie przegapcie okazji, by zanurzyć się w najbardziej szalonej i radioaktywnej przygodzie wszech czasów. "Obywatel Toxie: Toksyczny Mściciel 4" to nie tylko film – to doświadczenie, które wykracza poza granice dobrego smaku... i przyzwoitości! Na seans zapraszamy widzów pełnoletnich o daleko przesuniętej granicy dobrego smaku i mocnych żołądkach! [Monika Stolat, Najlepsze z Najgorszych]
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami. Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Niesamowite przygody skarpetek
Nie każda zgubiona skarpetka wpada pod łóżko lub kanapę. Niektóre prowadzą zaskakujące życie – podróżują w czasie, trafiają na biegun północny albo nawet do Hollywood. Ich niesamowite przygody są pełne wrażeń i dobrego humoru!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Noc muzeów: Legenda o Ondalu
Wyjątkowy jednorazowy pokaz unikatu ze zbiorów Filmoteki Śląskiej: propagandowego filmu fantasy wyprodukowanego w Korei Północnej! Legendę o Ondalu pokazujemy z taśmy 35mm z okazji Nocy Muzeów i Roku z kinem Azji vol.2.
Ondal, ludowy bohater koreańskich legend, żył na przełomie VI i VII w. i pochodził z ubogiej wiejskiej rodziny. Jego ojciec zginął na polu walki, a on, zostawszy z niewidomą matką, od dziecka otaczał ją opieką. Wraz z nią żebrał na ulicach Phenianu, by utrzymać się przy życiu, potem został węglarzem, choć jego marzeniem była służba wojskowa. Dzięki uporowi i korzystnemu zbiegowi okoliczności, dostał się do słynnej szkoły w Kendanie, gdzie przygotowywano młodych mężczyzn do obrony kraju. Wsławił się już w pierwszej bitwie, w której wziął udział wbrew woli panującego władcy, a po kilku następnych, wykazując męstwo i doskonale opanowanie wojennego rzemiosła – został mianowany generałem. [Fragment opisu z Biuletynu Kiniarzy, materiałów prasowych z lat 80.]
Niezwykły obraz propagandowy z 1986 roku doczekał się nawet wersji z polskim dubbingiem stworzonej w 1989 roku przez Studio Opracowań Filmów w Warszawie. Właśnie w takim formacie obejrzą go uczestnicy projekcji podczas Nocy Muzeów z Filmoteką Śląską i Kinem Kosmos.
Ondal, ludowy bohater koreańskich legend, żył na przełomie VI i VII w. i pochodził z ubogiej wiejskiej rodziny. Jego ojciec zginął na polu walki, a on, zostawszy z niewidomą matką, od dziecka otaczał ją opieką. Wraz z nią żebrał na ulicach Phenianu, by utrzymać się przy życiu, potem został węglarzem, choć jego marzeniem była służba wojskowa. Dzięki uporowi i korzystnemu zbiegowi okoliczności, dostał się do słynnej szkoły w Kendanie, gdzie przygotowywano młodych mężczyzn do obrony kraju. Wsławił się już w pierwszej bitwie, w której wziął udział wbrew woli panującego władcy, a po kilku następnych, wykazując męstwo i doskonale opanowanie wojennego rzemiosła – został mianowany generałem. [Fragment opisu z Biuletynu Kiniarzy, materiałów prasowych z lat 80.]
Niezwykły obraz propagandowy z 1986 roku doczekał się nawet wersji z polskim dubbingiem stworzonej w 1989 roku przez Studio Opracowań Filmów w Warszawie. Właśnie w takim formacie obejrzą go uczestnicy projekcji podczas Nocy Muzeów z Filmoteką Śląską i Kinem Kosmos.
Ostatnia podróż
Wzruszająca opowieść o miłości syna do ojca, to opowieść o akceptacji tego, co nieuniknione.
Ostatnia podróż jest czułym portretem miłości, jaką filmowiec Filip Hammar darzy swojego schorowanego 80-letniego ojca Larsa. Ten afirmujący życie dokument, obejrzało w Szwecji ponad 400 000 widzów, film jest szwedzkim kandydatem do Oscara.
Filip razem z przyjacielem i współreżyserem filmu Fredrikiem chcą ponownie rozpalić ogień życia w ukochanym ojcu. Realizują pomysł i zabierają go nadmorskiego miasteczka we Francji, w którym spędzali przez lata wakacje. Lars przez lata pracował w liceum jako nauczyciel francuskiego. W 2008 r. przeszedł na emeryturę. Od pewnego czasu coraz gorzej się czuł, prawie nie ruszał się ze swojego ulubionego fotela. Tiina, matka Filipa uważa, iż stracił swoją iskrę życia.
Filip chwyta się złudnego przekonania, że może w jakiś sposób przywrócić Larsowi dawne zdrowie i stan umysłu, jeśli sprowadzi go z powrotem do ukochanej Francji. Pakuje ojca do Renault 4, niegdyś ich rodzinnego samochodu i z Wikingssonem, który staje się głosem rozsądku, na tylnym siedzeniu, wyruszają do Beaulieu-sur-Mer.
Podróż nie przebiega zgodnie z oczekiwaniami, a Renault, którego maksymalna prędkość wynosi 64 km/h jest najczęściej wyprzedzanym samochodem na trasie. Jednym z uroczych momentów filmu jest fakt, że Filip pamięta o wiele więcej z rodzinnych wakacyjnych niż Lars. Nawet jeśli Lars już nigdy nie będzie energicznym ojcem, jakiego idealizuje Filip, to wciąż postrzegamy go jako mądrego człowieka z ogromnym poczuciem humoru, zakochanego we Francji.
Film jest pełen wzruszających momentów. The Last Journey jest też hołdem dla nauczycieli i potwierdzenie tego, jak inspirujący i niezapomniani mogą być w naszym życiu.
W filmie usłyszymy muzykę autorstwa Christiana Olssona oraz piosenki autorstwa ulubieńców Larsa, Jacquesa Brela i Georgesa Brassensa.
Ostatnia podróż jest czułym portretem miłości, jaką filmowiec Filip Hammar darzy swojego schorowanego 80-letniego ojca Larsa. Ten afirmujący życie dokument, obejrzało w Szwecji ponad 400 000 widzów, film jest szwedzkim kandydatem do Oscara.
Filip razem z przyjacielem i współreżyserem filmu Fredrikiem chcą ponownie rozpalić ogień życia w ukochanym ojcu. Realizują pomysł i zabierają go nadmorskiego miasteczka we Francji, w którym spędzali przez lata wakacje. Lars przez lata pracował w liceum jako nauczyciel francuskiego. W 2008 r. przeszedł na emeryturę. Od pewnego czasu coraz gorzej się czuł, prawie nie ruszał się ze swojego ulubionego fotela. Tiina, matka Filipa uważa, iż stracił swoją iskrę życia.
Filip chwyta się złudnego przekonania, że może w jakiś sposób przywrócić Larsowi dawne zdrowie i stan umysłu, jeśli sprowadzi go z powrotem do ukochanej Francji. Pakuje ojca do Renault 4, niegdyś ich rodzinnego samochodu i z Wikingssonem, który staje się głosem rozsądku, na tylnym siedzeniu, wyruszają do Beaulieu-sur-Mer.
Podróż nie przebiega zgodnie z oczekiwaniami, a Renault, którego maksymalna prędkość wynosi 64 km/h jest najczęściej wyprzedzanym samochodem na trasie. Jednym z uroczych momentów filmu jest fakt, że Filip pamięta o wiele więcej z rodzinnych wakacyjnych niż Lars. Nawet jeśli Lars już nigdy nie będzie energicznym ojcem, jakiego idealizuje Filip, to wciąż postrzegamy go jako mądrego człowieka z ogromnym poczuciem humoru, zakochanego we Francji.
Film jest pełen wzruszających momentów. The Last Journey jest też hołdem dla nauczycieli i potwierdzenie tego, jak inspirujący i niezapomniani mogą być w naszym życiu.
W filmie usłyszymy muzykę autorstwa Christiana Olssona oraz piosenki autorstwa ulubieńców Larsa, Jacquesa Brela i Georgesa Brassensa.
PORA DLA SENIORA: Ostatnia podróż
Wzruszająca opowieść o miłości syna do ojca, to opowieść o akceptacji tego, co nieuniknione.
Ostatnia podróż jest czułym portretem miłości, jaką filmowiec Filip Hammar darzy swojego schorowanego 80-letniego ojca Larsa. Ten afirmujący życie dokument, obejrzało w Szwecji ponad 400 000 widzów, film jest szwedzkim kandydatem do Oscara.
Filip razem z przyjacielem i współreżyserem filmu Fredrikiem chcą ponownie rozpalić ogień życia w ukochanym ojcu. Realizują pomysł i zabierają go nadmorskiego miasteczka we Francji, w którym spędzali przez lata wakacje. Lars przez lata pracował w liceum jako nauczyciel francuskiego. W 2008 r. przeszedł na emeryturę. Od pewnego czasu coraz gorzej się czuł, prawie nie ruszał się ze swojego ulubionego fotela. Tiina, matka Filipa uważa, iż stracił swoją iskrę życia.
Filip chwyta się złudnego przekonania, że może w jakiś sposób przywrócić Larsowi dawne zdrowie i stan umysłu, jeśli sprowadzi go z powrotem do ukochanej Francji. Pakuje ojca do Renault 4, niegdyś ich rodzinnego samochodu i z Wikingssonem, który staje się głosem rozsądku, na tylnym siedzeniu, wyruszają do Beaulieu-sur-Mer.
Podróż nie przebiega zgodnie z oczekiwaniami, a Renault, którego maksymalna prędkość wynosi 64 km/h jest najczęściej wyprzedzanym samochodem na trasie. Jednym z uroczych momentów filmu jest fakt, że Filip pamięta o wiele więcej z rodzinnych wakacyjnych niż Lars. Nawet jeśli Lars już nigdy nie będzie energicznym ojcem, jakiego idealizuje Filip, to wciąż postrzegamy go jako mądrego człowieka z ogromnym poczuciem humoru, zakochanego we Francji.
Film jest pełen wzruszających momentów. The Last Journey jest też hołdem dla nauczycieli i potwierdzenie tego, jak inspirujący i niezapomniani mogą być w naszym życiu.
W filmie usłyszymy muzykę autorstwa Christiana Olssona oraz piosenki autorstwa ulubieńców Larsa, Jacquesa Brela i Georgesa Brassensa.
Ostatnia podróż jest czułym portretem miłości, jaką filmowiec Filip Hammar darzy swojego schorowanego 80-letniego ojca Larsa. Ten afirmujący życie dokument, obejrzało w Szwecji ponad 400 000 widzów, film jest szwedzkim kandydatem do Oscara.
Filip razem z przyjacielem i współreżyserem filmu Fredrikiem chcą ponownie rozpalić ogień życia w ukochanym ojcu. Realizują pomysł i zabierają go nadmorskiego miasteczka we Francji, w którym spędzali przez lata wakacje. Lars przez lata pracował w liceum jako nauczyciel francuskiego. W 2008 r. przeszedł na emeryturę. Od pewnego czasu coraz gorzej się czuł, prawie nie ruszał się ze swojego ulubionego fotela. Tiina, matka Filipa uważa, iż stracił swoją iskrę życia.
Filip chwyta się złudnego przekonania, że może w jakiś sposób przywrócić Larsowi dawne zdrowie i stan umysłu, jeśli sprowadzi go z powrotem do ukochanej Francji. Pakuje ojca do Renault 4, niegdyś ich rodzinnego samochodu i z Wikingssonem, który staje się głosem rozsądku, na tylnym siedzeniu, wyruszają do Beaulieu-sur-Mer.
Podróż nie przebiega zgodnie z oczekiwaniami, a Renault, którego maksymalna prędkość wynosi 64 km/h jest najczęściej wyprzedzanym samochodem na trasie. Jednym z uroczych momentów filmu jest fakt, że Filip pamięta o wiele więcej z rodzinnych wakacyjnych niż Lars. Nawet jeśli Lars już nigdy nie będzie energicznym ojcem, jakiego idealizuje Filip, to wciąż postrzegamy go jako mądrego człowieka z ogromnym poczuciem humoru, zakochanego we Francji.
Film jest pełen wzruszających momentów. The Last Journey jest też hołdem dla nauczycieli i potwierdzenie tego, jak inspirujący i niezapomniani mogą być w naszym życiu.
W filmie usłyszymy muzykę autorstwa Christiana Olssona oraz piosenki autorstwa ulubieńców Larsa, Jacquesa Brela i Georgesa Brassensa.
PORA DLA SENIORA: The Last Showgirl
Gwiazda Pameli Anderson rozbłyska na nowo! Ikona lat 90. w „The Last Showgirl" powraca na ekrany rolą życia – i to taką, w której pobrzmiewają echa jej własnej biografii.
Film w reżyserii Gii Coppoli zdobył Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w San Sebastian, zaś najlepszy występ w karierze przyniósł Anderson pierwszą nominację do Złotego Globu. Na drugim planie towarzyszą jej nominowana do BAFTA za brawurową rolę kelnerki Jamie Lee Curtis (Oscar za „Wszystko wszędzie naraz"), Dave Bautista („Diuna", seria „Strażnicy Galaktyki"), który tym razem nie udaje superbohatera, i Kiernan Shipka („Kod zła", serial „Mad Men"). Gia Coppola z wrażliwością i uwagą godną Seana Bakera opowiada poruszającą historię kobiety, która nie pozwala się zepchnąć na boczny tor.
Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem.
Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".
Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.
Film w reżyserii Gii Coppoli zdobył Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w San Sebastian, zaś najlepszy występ w karierze przyniósł Anderson pierwszą nominację do Złotego Globu. Na drugim planie towarzyszą jej nominowana do BAFTA za brawurową rolę kelnerki Jamie Lee Curtis (Oscar za „Wszystko wszędzie naraz"), Dave Bautista („Diuna", seria „Strażnicy Galaktyki"), który tym razem nie udaje superbohatera, i Kiernan Shipka („Kod zła", serial „Mad Men"). Gia Coppola z wrażliwością i uwagą godną Seana Bakera opowiada poruszającą historię kobiety, która nie pozwala się zepchnąć na boczny tor.
Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem.
Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".
Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.
Przedpremiera: Dalajlama. Przez mądrość do szczęścia
Wyjątkowe medytacyjne doświadczenie filmowe będące eksploracją filozofii XIV Dalajlamy. W intymnej rozmowie człowiek, który postrzegany jest jako największy ambasador współczucia, zabiera widzów w podróż do źródła szczęścia.
Urodzony w chłopskiej rodzinie Tenzin Gjaco na XIV Dalajlamę został intronizowany w wieku niespełna pięciu lat. W trakcie kolejnych dekad, naznaczonych przemocą i wieloma konfliktami zbrojnymi, niestrudzenie działał na rzecz pokoju i ochrony naszej planety. Dzięki swojej inteligencji, wiedzy, ale i wielkiemu poczuciu humoru przez lata przekonywał o wyborze drogi do zbudowania zrównoważonego i dostatniego społeczeństwa. W 1989 roku uhonorowany został Pokojową Nagrodą Nobla.
Film pochodzącego ze Szwajcarii reżyserskiego duetu Barbary Miller i Philipa Delaquisa łączy w sobie intrygującą opowieść Dalajlamy z pięknymi obrazami, które ilustrują jego przesłanie, oraz niepublikowanymi wcześniej materiałami z archiwów rządu tybetańskiego. Bohater dokumentu mówi o wyzwaniach, jakie czekają nas w XXI wieku, przekonując jednocześnie, że każdy z nas ma narzędzia, by stawić temu czoła.
Przed seansem krótki wstęp o skomplikowanym znaczeniu XIV Dalajlamy dla polityk Indii i Chin wygłosi zastępca kierowniczki Kina Kosmos, pomysłodawca i współtwórca przeglądu Rok z kinem Azji Patryk Chromik.
Przedpremiera dokumentu w Kinie Kosmos 29 kwietnia o godzinie 18:30.
Urodzony w chłopskiej rodzinie Tenzin Gjaco na XIV Dalajlamę został intronizowany w wieku niespełna pięciu lat. W trakcie kolejnych dekad, naznaczonych przemocą i wieloma konfliktami zbrojnymi, niestrudzenie działał na rzecz pokoju i ochrony naszej planety. Dzięki swojej inteligencji, wiedzy, ale i wielkiemu poczuciu humoru przez lata przekonywał o wyborze drogi do zbudowania zrównoważonego i dostatniego społeczeństwa. W 1989 roku uhonorowany został Pokojową Nagrodą Nobla.
Film pochodzącego ze Szwajcarii reżyserskiego duetu Barbary Miller i Philipa Delaquisa łączy w sobie intrygującą opowieść Dalajlamy z pięknymi obrazami, które ilustrują jego przesłanie, oraz niepublikowanymi wcześniej materiałami z archiwów rządu tybetańskiego. Bohater dokumentu mówi o wyzwaniach, jakie czekają nas w XXI wieku, przekonując jednocześnie, że każdy z nas ma narzędzia, by stawić temu czoła.
Przed seansem krótki wstęp o skomplikowanym znaczeniu XIV Dalajlamy dla polityk Indii i Chin wygłosi zastępca kierowniczki Kina Kosmos, pomysłodawca i współtwórca przeglądu Rok z kinem Azji Patryk Chromik.
Przedpremiera dokumentu w Kinie Kosmos 29 kwietnia o godzinie 18:30.
PRZEDPREMIERA: Gaucho Gaucho
Z dala od zgiełku współczesnego świata, w sercu prowincji Salta, pośród malowniczych górskich krajobrazów, żyje niewielka społeczność argentyńskich kowboi – gauchos. Witajcie w świecie pełnym radości, ciepła, muzyki i wolności!
Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.
Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?
Nowy film od twórców słynnego dokumentu „Truflarze”! Dwie przedpremiery w Kinie Kosmos: w niedzielę 18 i sobotę 24 maja.
Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.
Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?
Nowy film od twórców słynnego dokumentu „Truflarze”! Dwie przedpremiery w Kinie Kosmos: w niedzielę 18 i sobotę 24 maja.
PRZEDPREMIERA: Ukryty motyw
„Ukryty motyw”, nowy film twórcy pamiętnych „Winnych”, to wciągający, mroczny thriller, który trzyma w napięciu do ostatniej minuty. To gęsta od emocji opowieść o pragnieniu zemsty silniejszym niż sprawiedliwość, rewelacyjnie poprowadzona przez reżysera, Gustava Möllera. Główną bohaterkę – kobietę pod presją, w sercu męskiego świata – przejmująco gra Sidse Babett Knudsen, gwiazda duńskiego kina znana m.in. z „Club Zero” i seriali „Rząd” oraz „Westworld”.
Eva (Knudsen) pracuje jako strażniczka w zakładzie karnym. Jedyna kobieta wśród mężczyzn. Nikt nie zna jej prawdziwej historii. Nikt nie domyśla się, że pod mundurem i pozornym spokojem ukrywa plan zemsty, który w ciszy pielęgnuje od lat. Misterny, chłodny, precyzyjny. Plan, który stał się jej obsesją, sensem istnienia, jedynym światłem w miejscu, gdzie rządzą przemoc i milczenie. Kiedy na oddział o zaostrzonym rygorze trafia młody mężczyzna, który zamordował kolegę z celi, Eva podejmuje decyzję, która stawia na szali całe jej dotychczasowe życie.
Zrealizowany niemal w całości w surowych wnętrzach, w półmroku, w którym łatwo jest ukryć prawdziwe intencje, „Ukryty motyw” wciąga widza w fascynującą psychologiczną rozgrywkę. Stawia go przed moralnym dylematem i każe odpowiedzieć na pytanie: czy jesteśmy zakładnikami swojej przeszłości i więźniami swoich emocji?
Kolejny film Gustava Möllera – autora jednego z najgłośniejszych debiutów ostatnich lat. Jego „Winni” zdobyli kilkadziesiąt duńskich i międzynarodowych nagród, powstał również amerykański remake filmu z Jakiem Gyllenhaalem w roli głównej. Tym razem reżyserów również sięga po thriller i opowiada pełną napięcia historię rozgrywającą się w murach więzienia. Jak w przypadku jego poprzedniego filmu: nic nie jest czarno-białe, a widz nie raz może dać się zwieść reżyserowi.
Eva (Knudsen) pracuje jako strażniczka w zakładzie karnym. Jedyna kobieta wśród mężczyzn. Nikt nie zna jej prawdziwej historii. Nikt nie domyśla się, że pod mundurem i pozornym spokojem ukrywa plan zemsty, który w ciszy pielęgnuje od lat. Misterny, chłodny, precyzyjny. Plan, który stał się jej obsesją, sensem istnienia, jedynym światłem w miejscu, gdzie rządzą przemoc i milczenie. Kiedy na oddział o zaostrzonym rygorze trafia młody mężczyzna, który zamordował kolegę z celi, Eva podejmuje decyzję, która stawia na szali całe jej dotychczasowe życie.
Zrealizowany niemal w całości w surowych wnętrzach, w półmroku, w którym łatwo jest ukryć prawdziwe intencje, „Ukryty motyw” wciąga widza w fascynującą psychologiczną rozgrywkę. Stawia go przed moralnym dylematem i każe odpowiedzieć na pytanie: czy jesteśmy zakładnikami swojej przeszłości i więźniami swoich emocji?
Kolejny film Gustava Möllera – autora jednego z najgłośniejszych debiutów ostatnich lat. Jego „Winni” zdobyli kilkadziesiąt duńskich i międzynarodowych nagród, powstał również amerykański remake filmu z Jakiem Gyllenhaalem w roli głównej. Tym razem reżyserów również sięga po thriller i opowiada pełną napięcia historię rozgrywającą się w murach więzienia. Jak w przypadku jego poprzedniego filmu: nic nie jest czarno-białe, a widz nie raz może dać się zwieść reżyserowi.
PRZEDPREMIERA: Wrócicie do siebie
Przewrotna komedia romantyczna...
A gdyby tak koniec nie musiał być gorzki i oznaczać wyłącznie pożegnania? Gdyby oznaczał nowy początek? To pytanie prawie filozoficzne, ale bez obaw: Wrócicie do siebie to film lekki (choć niepozbawiony melancholii), w którym refleksje odbywają się podczas rozmów ze znajomymi, tuż przed snem albo po domowym seansie klasycznego hollywoodzkiego romansu.
Nagrodzone w Cannes, niezwykle inteligentne kino o związkach i przewrotny hołd oddany klasycznym hollywoodzkim komediom romantycznym. Bohaterami świetnie napisanego filmu Jonása Trueby są Ale i Alex – para z czternastoletnim stażem, która chce zorganizować imprezę celebrującą koniec ich związku, bo według nich lepiej jest świętować rozstania zwiastujące nowe początki niż banalne śluby, które i tak prędzej czy później przyniosą koniec… Dzięki niezwykłej ekranowej chemii Itsaso Arany i Vito Sanza dostajemy czuły portret portret ludzi wciąż w sobie zakochanych, ale z każdym dniem oddalających się od siebie.
A gdyby tak koniec nie musiał być gorzki i oznaczać wyłącznie pożegnania? Gdyby oznaczał nowy początek? To pytanie prawie filozoficzne, ale bez obaw: Wrócicie do siebie to film lekki (choć niepozbawiony melancholii), w którym refleksje odbywają się podczas rozmów ze znajomymi, tuż przed snem albo po domowym seansie klasycznego hollywoodzkiego romansu.
Nagrodzone w Cannes, niezwykle inteligentne kino o związkach i przewrotny hołd oddany klasycznym hollywoodzkim komediom romantycznym. Bohaterami świetnie napisanego filmu Jonása Trueby są Ale i Alex – para z czternastoletnim stażem, która chce zorganizować imprezę celebrującą koniec ich związku, bo według nich lepiej jest świętować rozstania zwiastujące nowe początki niż banalne śluby, które i tak prędzej czy później przyniosą koniec… Dzięki niezwykłej ekranowej chemii Itsaso Arany i Vito Sanza dostajemy czuły portret portret ludzi wciąż w sobie zakochanych, ale z każdym dniem oddalających się od siebie.
PRZEDPREMIERA: Wszystkie odcienie światła
Indyjski dramat, który swoją poetyckością poruszył widzów na całym świecie. Hinduska reżyserka Payal Kapadia przedstawia feministyczną wizję, zmieniając nasze rozumienie hinduskiego kina. Przedpremiery w Kinie Kosmos: 4 i 10 maja!
„Wszystkie odcienie światła” to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.
Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy. „Wszystkie odcienie światła” wprowadzają w świat aranżowanych małżeństw, religijnych podziałów, patriarchalnych tradycji, klasowych różnic, drapieżnej gentryfikacji. Subtelnie i z wyczuciem eksplorują intymny kobiecy mikrokosmos.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.
„Wszystkie odcienie światła” to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.
Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy. „Wszystkie odcienie światła” wprowadzają w świat aranżowanych małżeństw, religijnych podziałów, patriarchalnych tradycji, klasowych różnic, drapieżnej gentryfikacji. Subtelnie i z wyczuciem eksplorują intymny kobiecy mikrokosmos.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.
Queer
Najnowszy film Luki Guadagnino z Danielem Craigiem w roli głównej! Odurzające, hipnotyczne kino o poszukiwaniu raju na ziemi, miłosnym głodzie i erotycznej obsesji, które powstało na podstawie jednej z najbardziej skandalizujących powieści XX wieku.
1950 rok. William Lee, około pięćdziesięcioletni amerykański ekspat żyjący w Meksyku, spędza dni niemal całkowicie w samotności, z wyjątkiem kilku kontaktów z innymi członkami małej amerykańskiej społeczności. Jego spotkanie z Eugene'em Allertonem, nowym w mieście, młodym studentem, po raz pierwszy pokazuje mu, że być może w końcu możliwe będzie nawiązanie intymnej więzi. „Queer” to druga, równie udana, współpraca Guadagnino ze scenarzystą Justinem Kuritzkesem, autorem scenariusza do „Challengers”. Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek.
1950 rok. William Lee, około pięćdziesięcioletni amerykański ekspat żyjący w Meksyku, spędza dni niemal całkowicie w samotności, z wyjątkiem kilku kontaktów z innymi członkami małej amerykańskiej społeczności. Jego spotkanie z Eugene'em Allertonem, nowym w mieście, młodym studentem, po raz pierwszy pokazuje mu, że być może w końcu możliwe będzie nawiązanie intymnej więzi. „Queer” to druga, równie udana, współpraca Guadagnino ze scenarzystą Justinem Kuritzkesem, autorem scenariusza do „Challengers”. Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek.
Rodzina w kinie: Akiko. Latająca małpka + warsztaty
Młoda małpka Akiko ucieka z zoo i wyrusza w pełną przygód podróż. Nieprawdopodobny sojusz z orłem, szopem i kameleonem pomoże mu osiągnąć cel: połączyć się z rodziną i pomóc uwolnić wszystkie zwierzęta w mieście.
Po seansie warsztaty botaniczne prowadzone przez edukatorki z Ogrodu Botaniczno-Zoologicznego CEE Egzotarium – Sosnowiec
Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc (20 dzieci) polecamy wcześniejszy zakup biletów oraz rezerwację miejsca na warsztaty. Na zajęciach uczestnicy otrzymają wszystkie materiały niezbędne do wykonania dzieła. Zapisy przyjmujemy do dnia poprzedzającego dzień warsztatów, do godz. 21.00 pod adresem: kasa@kosmos.katowice.pl. W treści maila prosimy o podanie imion i nazwisk opiekuna i dziecka oraz nazwy, terminu i godziny wydarzenia. Warunkiem wzięcia udziału w wydarzeniu jest podpisanie zgody o udostępnianie wizerunku.
Po seansie warsztaty botaniczne prowadzone przez edukatorki z Ogrodu Botaniczno-Zoologicznego CEE Egzotarium – Sosnowiec
Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc (20 dzieci) polecamy wcześniejszy zakup biletów oraz rezerwację miejsca na warsztaty. Na zajęciach uczestnicy otrzymają wszystkie materiały niezbędne do wykonania dzieła. Zapisy przyjmujemy do dnia poprzedzającego dzień warsztatów, do godz. 21.00 pod adresem: kasa@kosmos.katowice.pl. W treści maila prosimy o podanie imion i nazwisk opiekuna i dziecka oraz nazwy, terminu i godziny wydarzenia. Warunkiem wzięcia udziału w wydarzeniu jest podpisanie zgody o udostępnianie wizerunku.
Rodzina w kinie: Dam radę! + warsztaty arteterapeutyczne
Zestaw „Dam radę!” opowiada jak przez zabawne przygody, pełne dynamizmu akcje i ciepłe momenty, bohaterowie uczą się kontrolować swoją energię, być wytrwałymi w dążeniu do celów, a także współpracować, by razem rozwiązywać trudne sytuacje.
W skład zestawu wchodzą:
• „Przytul mnie”, odc. „Wystarczy spróbować” (s.IV, odc.1);
• „I love this job”, odc. „Huragan Minnie” (s.I, odc.13) i „Trening oddychania” (s.I, odc.18);
• „Wielkie zmartwienie” (2023, reż. Z. Kotecki);
• „Opowiadania z piaskownicy”, odc. „Osa” (s.I, odc.6).
Po seansie zapraszamy na warsztaty arteterapeutyczne o tym, co to znaczy dawać radę!
Prowadzenie: studenci Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach: Jakub Olszewski, Martina Lazar, Weronika Szendzielorz, Julia Woszczyk, Agata Kustwan i Miłosz Śmiałkowski.
MAJ Z ARTETERAPIĄ to wydarzenie organizowane we współpracy Kina Kosmos ze student_ami Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Tematyka spotkań będzie nawiązywała do prezentowanych animacji, mając na celu uruchomienie wyobraźni, otwarcie na kierowanie się wewnętrznym impulsem, stwarzając tym samym okazję do rozmów. Każdy z warsztatów będzie spełniał rolę terapeutyczną.
Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc (20 dzieci) polecamy wcześniejszy zakup biletów oraz rezerwację miejsca na warsztaty. Na zajęciach uczestnicy otrzymają wszystkie materiały niezbędne do wykonania dzieła. Zapisy przyjmujemy do dnia poprzedzającego dzień warsztatów, do godz. 21.00 pod adresem: kasa@kosmos.katowice.pl. W treści maila prosimy o podanie imion i nazwisk opiekuna i dziecka oraz nazwy, terminu i godziny wydarzenia. Warunkiem wzięcia udziału w wydarzeniu jest podpisanie zgody o udostępnianie wizerunku.
W skład zestawu wchodzą:
• „Przytul mnie”, odc. „Wystarczy spróbować” (s.IV, odc.1);
• „I love this job”, odc. „Huragan Minnie” (s.I, odc.13) i „Trening oddychania” (s.I, odc.18);
• „Wielkie zmartwienie” (2023, reż. Z. Kotecki);
• „Opowiadania z piaskownicy”, odc. „Osa” (s.I, odc.6).
Po seansie zapraszamy na warsztaty arteterapeutyczne o tym, co to znaczy dawać radę!
Prowadzenie: studenci Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach: Jakub Olszewski, Martina Lazar, Weronika Szendzielorz, Julia Woszczyk, Agata Kustwan i Miłosz Śmiałkowski.
MAJ Z ARTETERAPIĄ to wydarzenie organizowane we współpracy Kina Kosmos ze student_ami Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Tematyka spotkań będzie nawiązywała do prezentowanych animacji, mając na celu uruchomienie wyobraźni, otwarcie na kierowanie się wewnętrznym impulsem, stwarzając tym samym okazję do rozmów. Każdy z warsztatów będzie spełniał rolę terapeutyczną.
Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc (20 dzieci) polecamy wcześniejszy zakup biletów oraz rezerwację miejsca na warsztaty. Na zajęciach uczestnicy otrzymają wszystkie materiały niezbędne do wykonania dzieła. Zapisy przyjmujemy do dnia poprzedzającego dzień warsztatów, do godz. 21.00 pod adresem: kasa@kosmos.katowice.pl. W treści maila prosimy o podanie imion i nazwisk opiekuna i dziecka oraz nazwy, terminu i godziny wydarzenia. Warunkiem wzięcia udziału w wydarzeniu jest podpisanie zgody o udostępnianie wizerunku.
Rodzina w kinie: Inu–Oh (lektor)
Wyjątkowa azjatycka animacja pełna kolorów i dźwięków! Dzieło Masaaki Yuasy to musical anime, który wreszcie dotarł do Polski. Co by było, gdyby hip-hop, muzyka rockowa i festiwale muzyczne istniały w XIV-wiecznej Japonii?
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Rodzina w kinie: Niesamowite przygody skarpetek
Nie każda zgubiona skarpetka wpada pod łóżko lub kanapę. Niektóre prowadzą zaskakujące życie – podróżują w czasie, trafiają na biegun północny albo nawet do Hollywood. Ich niesamowite przygody są pełne wrażeń i dobrego humoru!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Rok z kinem Azji: Idol
W 2024 roku, na fali popularności kina i kultury Azji, katowickie Kino Kosmos zabrało widzów i widzki w niezwykłą podróż śladami azjatyckiej kinematografii, obyczajów i kultury największego kontynentu na Ziemi. Mimo wyświetlenia ponad 50 filmów dla ponad 4 tysięcy widzów, nie zrealizowaliśmy w mijającym roku całego zaplanowanego programu – ale wspomnienia wypełnionych po brzegi sal na seansach premierowych i odrestaurowanych klasykach tylko zachęciły nas, żeby kontynuować z Wami tę podróż. W maju 2025 roku w Kinie Kosmos przeniesiemy się do Indii lat 60., gdzie żył i tworzył Satyajit Ray. O bengalskim mistrzu Akira Kurosawa wypowiedział się niegdyś w następujących słowach: „Nie widzieć filmów Raya, to jakby nie oglądać nigdy słońca lub księżyca”.
Idol z 1966 będzie najmłodszą i ostatnią pozycją z przeglądu twórczości bengalskiego reżysera w Kinie Kosmos. Opowiada o wielkim gwiazdorze, Arindam Mukherjee, który wybiera się w podróż z Kalkuty do Nowego Dehli, gdzie ma odebrać presiżową nagrodę.
W pociągu poznaje Aditi, ambitną dziennikarkę, która – choć gardzi popularnym kinem – próbuje nakłonić go do zwierzeń, by potem sprzedać je w swoim piśmie. Arindam w końcu porzuca gwiazdorską pozę, a Aditi rezygnuje z podstępu – ich rozmowa niejako zmusza aktora do rozliczenia się z własnymi wyborami etycznymi. Wtłaczając akcję w zamkniętą, ciasną przestrzeń wagonu i nasycając ją napięciami między skazanymi na siebie współpasażerami, Ray metaforyzuje podróż przez kraj jako wewnętrzną wędrówkę bohatera. Przemykające za oknem pejzaże, zupełnie pozbawione malowniczości, stają się surowym tłem dla gorzkich refleksji gwiazdy kina.
Pokaz filmu Idol (Nayak 1966) w wersji odrestaurowanej.
Idol z 1966 będzie najmłodszą i ostatnią pozycją z przeglądu twórczości bengalskiego reżysera w Kinie Kosmos. Opowiada o wielkim gwiazdorze, Arindam Mukherjee, który wybiera się w podróż z Kalkuty do Nowego Dehli, gdzie ma odebrać presiżową nagrodę.
W pociągu poznaje Aditi, ambitną dziennikarkę, która – choć gardzi popularnym kinem – próbuje nakłonić go do zwierzeń, by potem sprzedać je w swoim piśmie. Arindam w końcu porzuca gwiazdorską pozę, a Aditi rezygnuje z podstępu – ich rozmowa niejako zmusza aktora do rozliczenia się z własnymi wyborami etycznymi. Wtłaczając akcję w zamkniętą, ciasną przestrzeń wagonu i nasycając ją napięciami między skazanymi na siebie współpasażerami, Ray metaforyzuje podróż przez kraj jako wewnętrzną wędrówkę bohatera. Przemykające za oknem pejzaże, zupełnie pozbawione malowniczości, stają się surowym tłem dla gorzkich refleksji gwiazdy kina.
Pokaz filmu Idol (Nayak 1966) w wersji odrestaurowanej.
Rok z kinem Azji: Inu–Oh
Mimo wyświetlenia ponad 50 filmów dla ponad 4 tysięcy widzów, nie zrealizowaliśmy w mijającym roku całego zaplanowanego programu – ale wspomnienia wypełnionych po brzegi sal na seansach premierowych i odrestaurowanych klasykach tylko zachęciły nas, żeby kontynuować z Wami tę podróż. Rok z kinem Azji oficjalnie przedłużyliśmy na rok 2025! Już 1 maja zaprezentujemy wyjątkową animację z muzyką w roli głównej.
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Dzieło Masaaki Yuasy to musical anime, który wreszcie dotarł do Polski. Co by było, gdyby hip-hop, muzyka rockowa i festiwale muzyczne istniały w XIV-wiecznej Japonii?
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Inu-Oh od urodzenia wygląda inaczej niż wszyscy. Rodzice zakrywają każdy centymetr jego ciała ubraniami, a twarz maską. Pewnego dnia Inu-Oh spotyka niewidomego chłopca o imieniu Tomona, który gra na biwie. Gdy Tomona zaczyna śpiewać i grać, Inu-Oh ze zdumieniem odkrywa, że ma w sobie niezwykły talent do tańca. I tak powstaje nierozłączny duet. Tomona i Inu-Oh zaczynają dzielić się swoimi talentami z publicznością. Ich występy szybko zyskują rozgłos i przyciągają tłumy. Tylko dlaczego tak naprawdę Tomona jest niewidomy, a Inu-Oh urodził się z takim wyglądem? Opowieść o legendarnym artyście z XIV-wiecznej Japonii, który przeciwstawił się losowi, by wykuć własne przeznaczenie.
Dzieło Masaaki Yuasy to musical anime, który wreszcie dotarł do Polski. Co by było, gdyby hip-hop, muzyka rockowa i festiwale muzyczne istniały w XIV-wiecznej Japonii?
Azjatycką „rock operę” Inu-Oh gramy w wersji z napisami (25.04 i 1.05) i z lektorem (27.04, 4.05 i 10.05), a jedyny seans na dużej Sali Nostromo odbędzie się 1 maja o godzinie 18:00 w ramach Roku z kinem Azji.
Rok z kinem Azji: Samotna kobieta
W 2024 roku, na fali popularności kina i kultury Azji, katowickie Kino Kosmos zabrało widzów i widzki w niezwykłą podróż śladami azjatyckiej kinematografii, obyczajów i kultury największego kontynentu na Ziemi. Mimo wyświetlenia ponad 50 filmów dla ponad 4 tysięcy widzów, nie zrealizowaliśmy w mijającym roku całego zaplanowanego programu – ale wspomnienia wypełnionych po brzegi sal na seansach premierowych i odrestaurowanych klasykach tylko zachęciły nas, żeby kontynuować z Wami tę podróż. W maju 2025 roku w Kinie Kosmos przeniesiemy się do Indii lat 60., gdzie żył i tworzył Satyajit Ray. O bengalskim mistrzu Akira Kurosawa wypowiedział się niegdyś w następujących słowach: „Nie widzieć filmów Raya, to jakby nie oglądać nigdy słońca lub księżyca”.
Samotna kobieta (Charulata), znana w Polsce również jako Samotna żona, to film uznawany za jeden z najwybitniejszych w karierze Satyajita Raya. W tej opowieści, opartej na noweli bengalskiego klasyka Rabindranatha Tagorego, reżyser powraca do motywu rozdziału świata kobiet i mężczyzn, tym razem w środowisku bogatszych warstw indyjskiego społeczeństwa pod koniec XIX wieku.
Charu, młoda żona wydawcy lokalnego pisma politycznego, całe dnie spędza w domu, opuszczona przez wiecznie zajętego starszego mężczyznę. Fascynuje ją literatura, ma aspiracje pisarskie, ale te nieśmiało rozkwitają dopiero wtedy, gdy w domostwie pojawia się Amal, brat męża. Początkowe porozumienie artystycznych dusz zamienia się w niebezpieczną bliskość. Charu musi w tym układzie odnaleźć miejsce dla siebie i własnych dążeń. Film Raya, niezwykle oszczędny w słowach, opiera się na zniuansowanej wizualności. Skłębione i intensywne znaczenia emocjonalne ujawniają się w ruchach i gestach postaci, w ich spojrzeniach, w subtelnych trajektoriach kamery. To przykład zarazem mistrzowstwa i subtelności w opanowaniu formy filmowej.
Pokaz filmu Samotna kobieta (Charulata 1964) w wersji odrestaurowanej.
Samotna kobieta (Charulata), znana w Polsce również jako Samotna żona, to film uznawany za jeden z najwybitniejszych w karierze Satyajita Raya. W tej opowieści, opartej na noweli bengalskiego klasyka Rabindranatha Tagorego, reżyser powraca do motywu rozdziału świata kobiet i mężczyzn, tym razem w środowisku bogatszych warstw indyjskiego społeczeństwa pod koniec XIX wieku.
Charu, młoda żona wydawcy lokalnego pisma politycznego, całe dnie spędza w domu, opuszczona przez wiecznie zajętego starszego mężczyznę. Fascynuje ją literatura, ma aspiracje pisarskie, ale te nieśmiało rozkwitają dopiero wtedy, gdy w domostwie pojawia się Amal, brat męża. Początkowe porozumienie artystycznych dusz zamienia się w niebezpieczną bliskość. Charu musi w tym układzie odnaleźć miejsce dla siebie i własnych dążeń. Film Raya, niezwykle oszczędny w słowach, opiera się na zniuansowanej wizualności. Skłębione i intensywne znaczenia emocjonalne ujawniają się w ruchach i gestach postaci, w ich spojrzeniach, w subtelnych trajektoriach kamery. To przykład zarazem mistrzowstwa i subtelności w opanowaniu formy filmowej.
Pokaz filmu Samotna kobieta (Charulata 1964) w wersji odrestaurowanej.
Rok z kinem Azji: Tchórz
W 2024 roku, na fali popularności kina i kultury Azji, katowickie Kino Kosmos zabrało widzów i widzki w niezwykłą podróż śladami azjatyckiej kinematografii, obyczajów i kultury największego kontynentu na Ziemi. Mimo wyświetlenia ponad 50 filmów dla ponad 4 tysięcy widzów, nie zrealizowaliśmy w mijającym roku całego zaplanowanego programu – ale wspomnienia wypełnionych po brzegi sal na seansach premierowych i odrestaurowanych klasykach tylko zachęciły nas, żeby kontynuować z Wami tę podróż. W maju 2025 roku w Kinie Kosmos przeniesiemy się do Indii lat 60., gdzie żył i tworzył Satyajit Ray. O bengalskim mistrzu Akira Kurosawa wypowiedział się niegdyś w następujących słowach: „Nie widzieć filmów Raya, to jakby nie oglądać nigdy słońca lub księżyca”.
Tchórz to jedna z kilku pozycji w filmografii Raya, które opowiadają o samym procesie twórzenia kina. Amitabha, młody scenarzysta z Kalkuty podróżujący po kraju w poszukiwaniu inspiracji i materiału do pracy, musi znaleźć nocleg po tym, jak na trasie zepsuło się jego auto. Zrządzeniem losu trafia do domu Bimala, lokalnego plantatora herbaty.
Gdy gospodarz przedstawia mu swą żonę Karunę, ta okazuje się dawną miłością przybysza. Miłością, wobec której okazał tchórzostwo i którą zawiódł. Nie zdradzając wspólnej historii przed Bimalem, dawni kochankowie, każde na swój sposób, próbuje sobie poradzić z przeszłością – wyznając swoje winy czy też okazując dumę i chłód. Jeden z bardziej kameralnych i teatralnych filmów Satyajita Raya. Dramat Amiego i Karuny rozgrywa się w ich gestach, spojrzeniach, naprzemiennych unikach i wybuchach emocji. Przestrzenią tej okrutnej i bolesnej gry jest wygodny dom Karuny, jej królestwo i jednocześnie więzienie. Tchórz to przenikliwa miniatura, klasyczny melodramat, a jednocześnie próba stylu Raya i jego umiejętności znalezienia wizualnego wyrazu dla każdego niuansu psychologicznego. (źródło opisu: Nowe Horyzonty)
Pokaz filmu Tchórz (Kapurush 1965) w wersji odrestaurowanej.
Tchórz to jedna z kilku pozycji w filmografii Raya, które opowiadają o samym procesie twórzenia kina. Amitabha, młody scenarzysta z Kalkuty podróżujący po kraju w poszukiwaniu inspiracji i materiału do pracy, musi znaleźć nocleg po tym, jak na trasie zepsuło się jego auto. Zrządzeniem losu trafia do domu Bimala, lokalnego plantatora herbaty.
Gdy gospodarz przedstawia mu swą żonę Karunę, ta okazuje się dawną miłością przybysza. Miłością, wobec której okazał tchórzostwo i którą zawiódł. Nie zdradzając wspólnej historii przed Bimalem, dawni kochankowie, każde na swój sposób, próbuje sobie poradzić z przeszłością – wyznając swoje winy czy też okazując dumę i chłód. Jeden z bardziej kameralnych i teatralnych filmów Satyajita Raya. Dramat Amiego i Karuny rozgrywa się w ich gestach, spojrzeniach, naprzemiennych unikach i wybuchach emocji. Przestrzenią tej okrutnej i bolesnej gry jest wygodny dom Karuny, jej królestwo i jednocześnie więzienie. Tchórz to przenikliwa miniatura, klasyczny melodramat, a jednocześnie próba stylu Raya i jego umiejętności znalezienia wizualnego wyrazu dla każdego niuansu psychologicznego. (źródło opisu: Nowe Horyzonty)
Pokaz filmu Tchórz (Kapurush 1965) w wersji odrestaurowanej.
Rok z kinem Azji: Wielkie miasto
W 2024 roku, na fali popularności kina i kultury Azji, katowickie Kino Kosmos zabrało widzów i widzki w niezwykłą podróż śladami azjatyckiej kinematografii, obyczajów i kultury największego kontynentu na Ziemi. Mimo wyświetlenia ponad 50 filmów dla ponad 4 tysięcy widzów, nie zrealizowaliśmy w mijającym roku całego zaplanowanego programu – ale wspomnienia wypełnionych po brzegi sal na seansach premierowych i odrestaurowanych klasykach tylko zachęciły nas, żeby kontynuować z Wami tę podróż. W maju 2025 roku w Kinie Kosmos przeniesiemy się do Indii lat 60., gdzie żył i tworzył Satyajit Ray. O bengalskim mistrzu Akira Kurosawa wypowiedział się niegdyś w następujących słowach: „Nie widzieć filmów Raya, to jakby nie oglądać nigdy słońca lub księżyca”.
Mahanagar to pierwszy film reżysera osadzony we współczesnej scenerii jego rodzinnej Kalkuty, który przyniósł mu nagrodę na Berlinale w 1964 roku za najlepszą reżyserię. Satyajit Ray portretuje pejzaż społeczny miasta połowy lat 50., czasu ścierania się tradycji i nowoczesności, a przede wszystkim gwałtownych przeobrażeń roli kobiet w społeczeństwie. Prelekcję przed seansem Wielkiego miasta (Mahanagar) wygłosi Marcin Pieńkowski.
Arati, stojąc wobec konieczności ratowania rodzinnego budżetu, postanawia iść do pracy. Mąż boi się naruszenia tradycyjnego porządku, ale wie, że wybór ten jest nieunikniony. Jego rodzice postrzegają decyzję synowej jako hańbę. Bohaterka doskonale odnajduje się w pracy, zyskuje pewność siebie i odkrywa własną sprawczość. Tylko dzięki temu w momencie próby będzie potrafiła podjąć niezależne, zgodne z jej sumieniem decyzje. Ray kreśli portret kobiety i jej miasta z subtelnością i wnikliwością. Nasycając film szczegółami codzienności i zawierzając emocjonalne niuanse grze Madhabi Mukherjee, tworzy wielowymiarowy obraz współczesnych wielkomiejskich Indii. (Źródło opisu: Nowe Horyzonty)
Marcin Pieńkowski - filmoznawca, historyk kina, redaktor i współautor książek o kinie, wykładowca, ekspert międzynarodowych programów edukacyjnych. Dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty. W latach 2016-2021 pełnił funkcję dyrektora artystycznego festiwalu. Członek zarządu i szef dystrybucji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty, współzałożyciel platformy Nowe Horyzonty VOD. Członek Europejskiej Akademii Filmowej.
Mahanagar to pierwszy film reżysera osadzony we współczesnej scenerii jego rodzinnej Kalkuty, który przyniósł mu nagrodę na Berlinale w 1964 roku za najlepszą reżyserię. Satyajit Ray portretuje pejzaż społeczny miasta połowy lat 50., czasu ścierania się tradycji i nowoczesności, a przede wszystkim gwałtownych przeobrażeń roli kobiet w społeczeństwie. Prelekcję przed seansem Wielkiego miasta (Mahanagar) wygłosi Marcin Pieńkowski.
Arati, stojąc wobec konieczności ratowania rodzinnego budżetu, postanawia iść do pracy. Mąż boi się naruszenia tradycyjnego porządku, ale wie, że wybór ten jest nieunikniony. Jego rodzice postrzegają decyzję synowej jako hańbę. Bohaterka doskonale odnajduje się w pracy, zyskuje pewność siebie i odkrywa własną sprawczość. Tylko dzięki temu w momencie próby będzie potrafiła podjąć niezależne, zgodne z jej sumieniem decyzje. Ray kreśli portret kobiety i jej miasta z subtelnością i wnikliwością. Nasycając film szczegółami codzienności i zawierzając emocjonalne niuanse grze Madhabi Mukherjee, tworzy wielowymiarowy obraz współczesnych wielkomiejskich Indii. (Źródło opisu: Nowe Horyzonty)
Marcin Pieńkowski - filmoznawca, historyk kina, redaktor i współautor książek o kinie, wykładowca, ekspert międzynarodowych programów edukacyjnych. Dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty. W latach 2016-2021 pełnił funkcję dyrektora artystycznego festiwalu. Członek zarządu i szef dystrybucji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty, współzałożyciel platformy Nowe Horyzonty VOD. Członek Europejskiej Akademii Filmowej.
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
„Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” to odważna adaptacja prozy Brunona Schulza autorstwa legendarnych twórców animacji. Wielbicielem ich talentu jest m.in. Christopher Nolan, który poświęcił im jedyny stworzony przez siebie dokument.
Premiera „Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” odbyła się na festiwalu w Wenecji w prestiżowym konkursie Giornate degli Autori, gdzie animacja otrzymała wyróżnienie Musa Cinema & Arts Award. Film otwierał też London Film Festival i znalazł się w czołówce najbardziej docenionych dzieł 2024 International Cinephile Society, zrzeszającego krytyków filmowych z pięciu kontynentów. Niezależna produkcja była tworzona przez dwie dekady w autorskim, niepodrabialnym stylu Braci Quay („Instytut Benjamenta”, „Stroiciel trzęsień ziemi”). Pomysł hołdu dla twórczości Schulza narodził się jeszcze w latach 80. XX wieku, gdy ich krótkometrażowa „Ulica Krokodyli” – jedna z najbardziej nagrodzonych animacji w historii kina – była pierwszą od czasów wersji Wojciecha Jerzego Hasa adaptacją tej wyjątkowej literatury.
Józef odwiedza swego ojca w tajemniczym sanatorium u podnóża Karpat. Wprawdzie ojciec nie żyje, ale w uzdrowisku cofnięto zegary. Doktor Gotard wyjaśnia, że to szczególna opieka nad zmarłymi, by nie zorientowali się, że są martwi. Tam ich życie jeszcze się nie skończyło, czas nie przeminął. Oglądamy zatrzymane wspomnienia w magicznym urządzeniu, pudełku optycznym, które dzięki alchemii, raz do roku, pozwala zobaczyć przez siedem soczewek mistyczne wizje zapisane w siatkówce oka. Wprawione w ruch odsłaniają ukrytą stronę rzeczywistości. Dzięki maszynie Józef spotyka ojca w wielu wcieleniach na różnych etapach życia. Stopniowo godzi się ze stratą i zostaje sam w tajemniczym pociągu, wracając do krainy życia.
Produkcja została zrealizowana po polsku z polską ekipą i aktorami, a jej polską producentką jest Izabela Kiszka-Hoflik. W filmie wystąpili Wioletta Kopańska, Andrzej Kłak oraz Tadeusz Janiszewski, słynny aktor Teatru Ósmego Dnia. Bruno Schulz – autor literackiego pierwowzoru „Sanatorium Pod Klepsydrą” – to jeden z najoryginalniejszych pisarzy i artystów XX wieku. Jego tragiczny los również został zawarty w filmie, bo postać Schulza i jego wyobraźnia inspiruje Braci Quay od początku ich kariery. W pełnometrażowym dziele, które trzeba uznać za summę ich dokonań, stworzyli hybrydę animacji lalkowej i zdjęć aktorskich. Podziw budzi odważna decyzja, na jaką nie zdecydowałby się żaden polski reżyser – umieścić gęstą, poetycką frazę Schulza w oryginale. Daje to rozkosz słuchania hipnotycznej, wciągającej lektury.
Premiera „Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” odbyła się na festiwalu w Wenecji w prestiżowym konkursie Giornate degli Autori, gdzie animacja otrzymała wyróżnienie Musa Cinema & Arts Award. Film otwierał też London Film Festival i znalazł się w czołówce najbardziej docenionych dzieł 2024 International Cinephile Society, zrzeszającego krytyków filmowych z pięciu kontynentów. Niezależna produkcja była tworzona przez dwie dekady w autorskim, niepodrabialnym stylu Braci Quay („Instytut Benjamenta”, „Stroiciel trzęsień ziemi”). Pomysł hołdu dla twórczości Schulza narodził się jeszcze w latach 80. XX wieku, gdy ich krótkometrażowa „Ulica Krokodyli” – jedna z najbardziej nagrodzonych animacji w historii kina – była pierwszą od czasów wersji Wojciecha Jerzego Hasa adaptacją tej wyjątkowej literatury.
Józef odwiedza swego ojca w tajemniczym sanatorium u podnóża Karpat. Wprawdzie ojciec nie żyje, ale w uzdrowisku cofnięto zegary. Doktor Gotard wyjaśnia, że to szczególna opieka nad zmarłymi, by nie zorientowali się, że są martwi. Tam ich życie jeszcze się nie skończyło, czas nie przeminął. Oglądamy zatrzymane wspomnienia w magicznym urządzeniu, pudełku optycznym, które dzięki alchemii, raz do roku, pozwala zobaczyć przez siedem soczewek mistyczne wizje zapisane w siatkówce oka. Wprawione w ruch odsłaniają ukrytą stronę rzeczywistości. Dzięki maszynie Józef spotyka ojca w wielu wcieleniach na różnych etapach życia. Stopniowo godzi się ze stratą i zostaje sam w tajemniczym pociągu, wracając do krainy życia.
Produkcja została zrealizowana po polsku z polską ekipą i aktorami, a jej polską producentką jest Izabela Kiszka-Hoflik. W filmie wystąpili Wioletta Kopańska, Andrzej Kłak oraz Tadeusz Janiszewski, słynny aktor Teatru Ósmego Dnia. Bruno Schulz – autor literackiego pierwowzoru „Sanatorium Pod Klepsydrą” – to jeden z najoryginalniejszych pisarzy i artystów XX wieku. Jego tragiczny los również został zawarty w filmie, bo postać Schulza i jego wyobraźnia inspiruje Braci Quay od początku ich kariery. W pełnometrażowym dziele, które trzeba uznać za summę ich dokonań, stworzyli hybrydę animacji lalkowej i zdjęć aktorskich. Podziw budzi odważna decyzja, na jaką nie zdecydowałby się żaden polski reżyser – umieścić gęstą, poetycką frazę Schulza w oryginale. Daje to rozkosz słuchania hipnotycznej, wciągającej lektury.
Symfonia o umieraniu
Autobiograficzny film niemieckiego reżysera Matthiasa Glasnera to przejmująca opowieść o rodzinie w kryzysie.
Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, że o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.
W centrum tej opowieści jest rodzina, która już dawno zapomniała o łączących ją więzach. Dopiero widmo śmierci staje się czymś, co potrafi dać namiastkę bliskości i doprowadzić do ponownego spotkania schorowanych rodziców oraz dorosłych, prowadzących burzliwe życie dzieci.
Kiedy cierpiący na demencję Gerd trafia do domu opieki, jego żona Lissy zostaje sama. Odpowiedzialność za losy starzejących się rodziców spada na ich syna Toma, cenionego dyrygenta przed czterdziestką, którego życie, zarówno zawodowe, jak i osobiste, przypomina jeden wielki chaos. Podobnie zresztą jak jego siostry Ellen, mającej wyraźną słabość do alkoholu oraz żonatych mężczyzn.
Bohaterowie muszą jednak pamiętać, że ucieczka przed odpowiedzialnością, podobnie jak wszystko inne w życiu, ma swoją cenę... Ta historia jest jak najlepsza rodzinna sesja terapeutyczna.
Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, że o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.
W centrum tej opowieści jest rodzina, która już dawno zapomniała o łączących ją więzach. Dopiero widmo śmierci staje się czymś, co potrafi dać namiastkę bliskości i doprowadzić do ponownego spotkania schorowanych rodziców oraz dorosłych, prowadzących burzliwe życie dzieci.
Kiedy cierpiący na demencję Gerd trafia do domu opieki, jego żona Lissy zostaje sama. Odpowiedzialność za losy starzejących się rodziców spada na ich syna Toma, cenionego dyrygenta przed czterdziestką, którego życie, zarówno zawodowe, jak i osobiste, przypomina jeden wielki chaos. Podobnie zresztą jak jego siostry Ellen, mającej wyraźną słabość do alkoholu oraz żonatych mężczyzn.
Bohaterowie muszą jednak pamiętać, że ucieczka przed odpowiedzialnością, podobnie jak wszystko inne w życiu, ma swoją cenę... Ta historia jest jak najlepsza rodzinna sesja terapeutyczna.
Terminator 2. Dzień sądu PO ŚLĄSKU
Śląski Terminator wraca do Kosmosu!
16 maja, piątek, godz. 19:00
17 maja, sobota, godz. 17:00
TERMINATOR PO ŚLĄSKU | Terminator 2. Dzień sądu, reż. James Cameron | USA | 1991 | 137 min
Zakończony idealnym cliffhangerem finał oryginału oraz osiągnięte przez niego wysokie wyniki finansowe nie pozostawiły Jamesowi Cameronowi wyboru: musiał nakręcić kontynuację losów Sarah Connor oraz T-800. Przesunięcie środka ciężkości filmu z budowania złowrogiego nastroju na wypełnione akcją widowisko sprawdziło się już przy kontynuacji „Obcego”, ale razem z powiększeniem obsady o nastoletniego bohatera wywołało szok ówczesnej publiczności. Jak się okazało, niesłusznie. „Dzień sądu” potwierdził, że Cameronowi można powierzać najambitniejsze projekty w dziejach kina i oczekiwać fantastycznych rezultatów: rzetelnego rzemiosła, technicznych innowacji oraz zachwycającego widowiskowością i tempem akcji kina przygodowego.
Autorskie tłumaczenie do filmu na język śląski wykonał Grzegorz Kulik, twórca przekładów m.in prozy Szczepana Twardocha. Dialogi czytać będą dla was aktorzy Teatru Śląskiego w Katowicach Marcin Gaweł i Paweł Kempa.
16 maja, piątek, godz. 19:00
17 maja, sobota, godz. 17:00
TERMINATOR PO ŚLĄSKU | Terminator 2. Dzień sądu, reż. James Cameron | USA | 1991 | 137 min
Zakończony idealnym cliffhangerem finał oryginału oraz osiągnięte przez niego wysokie wyniki finansowe nie pozostawiły Jamesowi Cameronowi wyboru: musiał nakręcić kontynuację losów Sarah Connor oraz T-800. Przesunięcie środka ciężkości filmu z budowania złowrogiego nastroju na wypełnione akcją widowisko sprawdziło się już przy kontynuacji „Obcego”, ale razem z powiększeniem obsady o nastoletniego bohatera wywołało szok ówczesnej publiczności. Jak się okazało, niesłusznie. „Dzień sądu” potwierdził, że Cameronowi można powierzać najambitniejsze projekty w dziejach kina i oczekiwać fantastycznych rezultatów: rzetelnego rzemiosła, technicznych innowacji oraz zachwycającego widowiskowością i tempem akcji kina przygodowego.
Autorskie tłumaczenie do filmu na język śląski wykonał Grzegorz Kulik, twórca przekładów m.in prozy Szczepana Twardocha. Dialogi czytać będą dla was aktorzy Teatru Śląskiego w Katowicach Marcin Gaweł i Paweł Kempa.
THE BEATLES (A Hard Day's Night. Noc po ciężkim dniu)
Moda na Kosmos 1965. Pokaz legendarnego filmu "The Beatles" (A Hard Day's Night) w ramach Mody na Kosmos oraz obchodów 60. urodzin Kina Kosmos. To właśnie ten film bił rekordy popularności w polskich kinach w połowie lat 60., był jednym z najpopularniejszych tytułów prezentowanych podczas pierwszego roku działalności Kina Kosmos. W sobotę, 26 kwietnia, zapraszamy do Kina Kosmos na wydarzenie, które powstało z miłości do mody dawnych lat - piątą edycję Moda na Kosmos. Pokazy klasyki kina, prelekcje, spotkania i – przede wszystkim – targi mody vintage, na których znajdziemy starannie wyselekcjonowaną odzież i dodatki z drugiej ręki.
Pierwszy film z udziałem Beatlesów chwyta niepowtarzalny moment: najsłynniejszy zespół w historii szaleje na ekranie, John, Paul, George i Ringo są piękni, beztroscy i wciąż dosyć niewinni. Lata 60. nabierają rozpędu, brytyjska inwazja stała się faktem; popkultura nigdy nie będzie już taka sama. Timeless z dumą zaprasza na pierwszy polski pokaz rekonstrukcji kultowego, wypełnionego po brzegi piosenkami i gagami przeboju Richarda Lestera. Muzycy grają tu samych siebie, a raczej komediowe wersje obleganych przez fanów młodych bogów. 36 godzin z życia grupy w Londynie ma nowofalową lekkość, brytyjską ironię i dokumentalną zadziorność, a wszystko przy wtórze takich utworów jak Can’t Buy Me Love, She Loves You i And I Love Her. W końcu, jak pisał niedawno John Higgs w równoległej historii Jamesa Bonda i Beatlesów: 007 niósł ze sobą śmierć, muzycy z Liverpoolu stawiali natomiast na miłość.
Przed seansem prelekcję o modzie inspirowanej nieśmiertelną czwórką z Liverpoolu wygłosi Anna Gołkowska.
Anna Gołkowska @endless_retro - pasjonatka mody retro i wszystkiego co się wiąże z epoką lat od 20. do 50. XX wieku. Wielbicielka filmów, książek i nieustannego odkrywania nowych znaczeń, tropów i połączeń w kulturze. Po godzinach aktywnie zaangażowana w działania kulturalne dla swojego ukochanego miasta - Tarnowskich Gór.
Projekcję poprzedzi również krótki film z archiwum Filmoteki Śląskiej. Współorganizatorkami wydarzenia są Śląskie Lumpiary.
Pokaz filmu w wersji odrestaurowanej z polskimi napisami. Wydarzenie dofinansowane przez Polski Instytut Sztuki Filmowej. Seans dzięki współpracy z Timeless Film Festival Warsaw.
Pierwszy film z udziałem Beatlesów chwyta niepowtarzalny moment: najsłynniejszy zespół w historii szaleje na ekranie, John, Paul, George i Ringo są piękni, beztroscy i wciąż dosyć niewinni. Lata 60. nabierają rozpędu, brytyjska inwazja stała się faktem; popkultura nigdy nie będzie już taka sama. Timeless z dumą zaprasza na pierwszy polski pokaz rekonstrukcji kultowego, wypełnionego po brzegi piosenkami i gagami przeboju Richarda Lestera. Muzycy grają tu samych siebie, a raczej komediowe wersje obleganych przez fanów młodych bogów. 36 godzin z życia grupy w Londynie ma nowofalową lekkość, brytyjską ironię i dokumentalną zadziorność, a wszystko przy wtórze takich utworów jak Can’t Buy Me Love, She Loves You i And I Love Her. W końcu, jak pisał niedawno John Higgs w równoległej historii Jamesa Bonda i Beatlesów: 007 niósł ze sobą śmierć, muzycy z Liverpoolu stawiali natomiast na miłość.
Przed seansem prelekcję o modzie inspirowanej nieśmiertelną czwórką z Liverpoolu wygłosi Anna Gołkowska.
Anna Gołkowska @endless_retro - pasjonatka mody retro i wszystkiego co się wiąże z epoką lat od 20. do 50. XX wieku. Wielbicielka filmów, książek i nieustannego odkrywania nowych znaczeń, tropów i połączeń w kulturze. Po godzinach aktywnie zaangażowana w działania kulturalne dla swojego ukochanego miasta - Tarnowskich Gór.
Projekcję poprzedzi również krótki film z archiwum Filmoteki Śląskiej. Współorganizatorkami wydarzenia są Śląskie Lumpiary.
Pokaz filmu w wersji odrestaurowanej z polskimi napisami. Wydarzenie dofinansowane przez Polski Instytut Sztuki Filmowej. Seans dzięki współpracy z Timeless Film Festival Warsaw.
The Last Showgirl
Gwiazda Pameli Anderson rozbłyska na nowo! Ikona lat 90. w „The Last Showgirl" powraca na ekrany rolą życia – i to taką, w której pobrzmiewają echa jej własnej biografii. Film w reżyserii Gii Coppoli zdobył Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w San Sebastian, zaś najlepszy występ w karierze przyniósł Anderson pierwszą nominację do Złotego Globu. Na drugim planie towarzyszą jej nominowana do BAFTA za brawurową rolę kelnerki Jamie Lee Curtis (Oscar za „Wszystko wszędzie naraz"), Dave Bautista („Diuna", seria „Strażnicy Galaktyki"), który tym razem nie udaje superbohatera, i Kiernan Shipka („Kod zła", serial „Mad Men"). Gia Coppola z wrażliwością i uwagą godną Seana Bakera opowiada poruszającą historię kobiety, która nie pozwala się zepchnąć na boczny tor.
Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".
Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.
Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".
Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.
Tribute to David Lynch: Dumbland + portret reżysera
„Świat według Kiepskich” według Davida Lyncha lub „najwścieklejsza kreskówka na świecie”.
Stworzony na zamówienie portalu Shockwave.com animowany miniserial, składający się z ośmiu kilkuminutowych odcinków, tworzonych niemal w całości (poza dubbingiem niektórych postaci) samodzielnie przez reżysera na jego domowym komputerze. „Dumbland” albo w luźnym tłumaczeniu na język polski: „Debiland”, to wypełniona przemocą, humorem fekalnym oraz bluzgami parodia white trash. W krótkich scenach z życia spędzamy pół godziny z głową rodziny – Randym, jego synem Sparkym, bezimienną żoną (ofiarą codziennej przemocy domowej), a także ich sąsiadami i znajomymi. Jednocześnie całość wypełniona jest ulubionymi tematami twórcy „Twin Peaks” – kryjącymi się na przedmieściach tajemnicami, tkwiącym w ludziach złem oraz determinizmem ludzkich losów.
Do zestawu bonusowo jest dołączony krótki film dokumentalny o Davidzie Lynchu pt. „Portret: David Lynch” w reż. Pierre-Henriego Giberta.
Ta krótkometrażowa produkcja stanowi świetną okazję do zapoznania się z osobowością i przekonaniami Davida Lyncha w zwięzłej i fascynującej formie – szczególnie za sprawą dynamicznego montażu scen z kilkunastu dzieł Amerykanina, towarzyszącego całości.
Autor „Twin Peaks” opowiada o poszukiwaniu piękna w codziennych rzeczach, swoim sprzeciwie wobec sformalizowanej edukacji oraz wspomnieniach z młodości. Kluczowym elementem „Portretu” są jednak jego wspomnienia z pracy nad „Głową do wycierania”: ciekawostki z planu, anegdoty ze spotkań z innymi twórcami i wymieniane inspiracje.
Stworzony na zamówienie portalu Shockwave.com animowany miniserial, składający się z ośmiu kilkuminutowych odcinków, tworzonych niemal w całości (poza dubbingiem niektórych postaci) samodzielnie przez reżysera na jego domowym komputerze. „Dumbland” albo w luźnym tłumaczeniu na język polski: „Debiland”, to wypełniona przemocą, humorem fekalnym oraz bluzgami parodia white trash. W krótkich scenach z życia spędzamy pół godziny z głową rodziny – Randym, jego synem Sparkym, bezimienną żoną (ofiarą codziennej przemocy domowej), a także ich sąsiadami i znajomymi. Jednocześnie całość wypełniona jest ulubionymi tematami twórcy „Twin Peaks” – kryjącymi się na przedmieściach tajemnicami, tkwiącym w ludziach złem oraz determinizmem ludzkich losów.
Do zestawu bonusowo jest dołączony krótki film dokumentalny o Davidzie Lynchu pt. „Portret: David Lynch” w reż. Pierre-Henriego Giberta.
Ta krótkometrażowa produkcja stanowi świetną okazję do zapoznania się z osobowością i przekonaniami Davida Lyncha w zwięzłej i fascynującej formie – szczególnie za sprawą dynamicznego montażu scen z kilkunastu dzieł Amerykanina, towarzyszącego całości.
Autor „Twin Peaks” opowiada o poszukiwaniu piękna w codziennych rzeczach, swoim sprzeciwie wobec sformalizowanej edukacji oraz wspomnieniach z młodości. Kluczowym elementem „Portretu” są jednak jego wspomnienia z pracy nad „Głową do wycierania”: ciekawostki z planu, anegdoty ze spotkań z innymi twórcami i wymieniane inspiracje.
Tribute to David Lynch: Głowa do wycierania + prelekcja
Legendarny debiut Davida Lyncha w odnowionej kopii 4K: lęk i obrzydzenie jeszcze nigdy nie były tak prawdziwe! Przepełniony surrealistyczną symboliką i godnymi Davida Cronenberga mutacjami ciała, tworzonymi za pomocą praktycznych efektów specjalnych, film przedstawia przerażający portret lęku przed dorosłością i ojcostwem. Oto dzieło, które zainspirowało „Lśnienie”, „Pi” i twórczość legendarnego H.R. Gigera!
Harry Spencer (magnetyczny Jack Nance) to drukarz na urlopie, zamieszkującyprzerażające i zniszczone, surrealistyczne amerykańskie miasto. Podczas niepokojącejkolacji zapoznawczej z rodzicami swojej ukochanej, Mary X (Charlotte Stewart), dowiadujesię, że wybranka urodziła jego zdeformowane dziecko. Po długim czasie związku naodległość muszą się natychmiast pobrać i stworzyć rodzinę. Szybko okazuje się jednak, żemacierzyństwo przerasta Mary, która opuszcza Harry’ego. Pozostawiony samotnie w nowejroli, Harry osuwa się w coraz bardziej surrealistyczne wizje z elementami musicalowymi.
Agnieszka Nieracka - wybitna ekspertka w dziedzinie kina gatunków, autorka książki „Science fiction jako gatunek filmowy”. Kulturoznawczyni, specjalizuje się w problematyce cielesności w kinie i kulturze popularnej. Wykładała na wielu uczelniach w Polsce, lecz najdłużej jest związana z Uniwersytetem Śląskim.
Harry Spencer (magnetyczny Jack Nance) to drukarz na urlopie, zamieszkującyprzerażające i zniszczone, surrealistyczne amerykańskie miasto. Podczas niepokojącejkolacji zapoznawczej z rodzicami swojej ukochanej, Mary X (Charlotte Stewart), dowiadujesię, że wybranka urodziła jego zdeformowane dziecko. Po długim czasie związku naodległość muszą się natychmiast pobrać i stworzyć rodzinę. Szybko okazuje się jednak, żemacierzyństwo przerasta Mary, która opuszcza Harry’ego. Pozostawiony samotnie w nowejroli, Harry osuwa się w coraz bardziej surrealistyczne wizje z elementami musicalowymi.
Agnieszka Nieracka - wybitna ekspertka w dziedzinie kina gatunków, autorka książki „Science fiction jako gatunek filmowy”. Kulturoznawczyni, specjalizuje się w problematyce cielesności w kinie i kulturze popularnej. Wykładała na wielu uczelniach w Polsce, lecz najdłużej jest związana z Uniwersytetem Śląskim.
Tribute to David Lynch: Shorts 1966-1995 + wstępy Davida Lyncha
Zestaw filmów krótkometrażowych to m.in. poklatkowa malarska animacja, awangardowa adaptacja snu, slapstickowa komedia oraz hołd złożony braciom Lumière.
Zobaczcie, jak wybuchały płomienie ognia, który towarzyszyć będzie fanom kina na całym świecie przez kolejne dekady, w wyjątkowym zestawie sześciu krótkometrażowych filmów Davida Lyncha z początków jego kariery. Szkice pomysłów, które później zachwycą w „Miasteczku Twin Peaks” i „Zagubionej autostradzie” – niepohamowana twórcza odwaga i kreatywność czasów studenckich reżysera. To także pierwsze współprace Lyncha z Pieńkową Damą, Hawkiem czy Harrym Deanem Stantonem. Każdy z filmów jest poprzedzony krótkim wstępem samego reżysera, który w anegdotyczny i typowy dlaswojego humorystycznego stylu wypowiedzi sposób, przybliża historie ich powstawania.
Na zestaw 1966-1995 składają się filmy: Sześciu mężczyzn, którym robi się niedobrze 1967, Alfabet 1968, Babcia 1970, Kaleka I & II 1973, Kowboj i Francuz 1988, Złe przeczucia po złym czynie 1995.
Sześciu mężczyzn, którym robi się niedobrze (sześć razy) / 1967 / 4’ + wstęp reżysera
Pierwszy film Davida Lyncha, stworzony podczas jego studiów w Pennsylvania Academy of the Fine Arts. Nakręcona kamerą 16 mm animacja poklatkowa, złożona z obrazów namalowanych przez reżysera, przedstawia sześć wymiotujących postaci; całości towarzyszy zapętlony dźwięk syreny. To zapowiedź twórczych zainteresowań Lyncha: odrzucenia tradycyjnej narracji na rzecz skupienia się na czystym człowieczeństwie i jego słabościach. Ekranowy debiut ognia, który będzie nam towarzyszył przez całą jego twórczość.
Alfabet / 1968 / 4’ + wstęp reżysera
Jeden z najbardziej niepokojących krótkich metraży w historii kina i pierwsze pojawienie się scen aktorskich w kinematografii Lyncha. Ekranizacja snu siostrzenicy malarki i ówczesnej żony reżysera – Peggy Lentz Oniryczna, wypełniona grozą opowieść o kobiecie uwięzionej w świecie alfabetu, bezustannie recytowanego przez dziecięcy chór. Film portretuje lęk przed społecznymi oczekiwaniami i kodyfikacją – stanięciem się tylko jednym, nic nie znaczącym elementem wielkiej masy ludzkiej.
Babcia / 1970 / 34’ + wstęp reżysera
Obraz, który rozpoczął faktyczną karierę Lyncha i zachwycił świat amerykańskiego kina. Inspirowana angielską baśnią „Jaś i magiczna fasola” opowieść o ucieczce w świat fantazji chłopca wychowującego się w przemocowej rodzinie. Rezygnacja jednostki z życia zostaje tu ubrana w metaforę snu o opiekuńczej istocie, która może przytulić nas w zaświatach do swych rąk. American Film Institute określił „Babcię” jako „film wymykający się gatunkowym kwalifikacjom”.
Kaleka I & II / 1973 / 4’ & 5’ + wstęp reżysera
Pierwszy w pełni aktorski projekt Davida Lyncha, będący autorską próbą stworzoną podczas walki o zdobycie funduszy na „Głowę do wycierania”. Reżyser przygotował dwie wersje filmu w oparciu o napisany monolog, zestawiając go z dwoma różnymi testowymi nagraniami opisanej sceny dla American Film Institute. Filmy przedstawiają kobietę bez nóg, z papierosem w ręku, piszącą emocjonalny list. W trakcie tej czynności przychodzi pielęgniarz, by zmienić jej opatrunki. Na ekranie występują: Catherine Coulson, szerzej znana jako Pieńkowa Dama z „Miasteczka Twin Peaks”, oraz sam Lynch.
Kowboj i Francuz / 1988 / 26’ + wstęp reżysera
Po horrorach, eksperymentach, animacjach i zgłębianiu koszmaru cielesności, przyszła pora na pokazanie przez Lyncha jego komediowego talentu. Głuchy zarządca rancza wspólnie z podwładnymi trafiają na kogoś (lub coś) niespodziewanego, a mianowicie na tytułowego Francuza… A to dopiero początek dziwnych spotkań tego dnia. Film stanowi miks pomysłów, które reżyser rozwinie potem m.in. w „Blue Velvet”, „Dzikości serca”, czy – przede wszystkim – „Twin Peaks”. Po raz pierwszy w konstelacji Lyncha pojawia się Harry Dean Stanton, w roli postaci, którą twórca przekształci później w Gordona Cole’a. Na ekranie towarzyszą mu m.in. serialowy Hawk, czyli Michael Horse, oraz Jack Nance – gwiazda „Głowy do wycierania”. Co ciekawe, „Kowboj i Francuz” powstał w ramach cyklu „Francuzi oczami…” („Les Français vus par…”), w którym swoje krótkie metraże stworzyli także Andrzej Wajda oraz Jean-Luc Godard.
Złe przeczucia po złym czynie / 1995 / 1’ + wstęp reżysera
Kolejna francuska kooperacja Lyncha, tym razem w ramach nowelowego „Lumière i spółka”, gdzie 41 światowej sławy reżyserów oddało hołd pionierom kina poprzez stworzenie filmów w duchu ich twórczości i za pomocą wymyślonego przez nich kinematografu. Trzy ujęcia pokazują policjantów odkrywających ciało młodej dziewczyny i idących poinformować jej rodziców. Między nimi pojawiają się charakterystyczne dla autora, nierzeczywiste przebitki: m.in. ludzie w maskach torturujący uwięzionego, nagiego mężczyznę, stojące pośrodku lasu łóżko i inne atrakcje. W niecałej minucie Lynch rozważa tu ludzką skłonność do zła, ukrywa zagadkę kryminalną oraz bawi się materią taśmy filmowej za pomocą ciekawego zabiegu montażowego z wykorzystaniem płomieni.
Zobaczcie, jak wybuchały płomienie ognia, który towarzyszyć będzie fanom kina na całym świecie przez kolejne dekady, w wyjątkowym zestawie sześciu krótkometrażowych filmów Davida Lyncha z początków jego kariery. Szkice pomysłów, które później zachwycą w „Miasteczku Twin Peaks” i „Zagubionej autostradzie” – niepohamowana twórcza odwaga i kreatywność czasów studenckich reżysera. To także pierwsze współprace Lyncha z Pieńkową Damą, Hawkiem czy Harrym Deanem Stantonem. Każdy z filmów jest poprzedzony krótkim wstępem samego reżysera, który w anegdotyczny i typowy dlaswojego humorystycznego stylu wypowiedzi sposób, przybliża historie ich powstawania.
Na zestaw 1966-1995 składają się filmy: Sześciu mężczyzn, którym robi się niedobrze 1967, Alfabet 1968, Babcia 1970, Kaleka I & II 1973, Kowboj i Francuz 1988, Złe przeczucia po złym czynie 1995.
Sześciu mężczyzn, którym robi się niedobrze (sześć razy) / 1967 / 4’ + wstęp reżysera
Pierwszy film Davida Lyncha, stworzony podczas jego studiów w Pennsylvania Academy of the Fine Arts. Nakręcona kamerą 16 mm animacja poklatkowa, złożona z obrazów namalowanych przez reżysera, przedstawia sześć wymiotujących postaci; całości towarzyszy zapętlony dźwięk syreny. To zapowiedź twórczych zainteresowań Lyncha: odrzucenia tradycyjnej narracji na rzecz skupienia się na czystym człowieczeństwie i jego słabościach. Ekranowy debiut ognia, który będzie nam towarzyszył przez całą jego twórczość.
Alfabet / 1968 / 4’ + wstęp reżysera
Jeden z najbardziej niepokojących krótkich metraży w historii kina i pierwsze pojawienie się scen aktorskich w kinematografii Lyncha. Ekranizacja snu siostrzenicy malarki i ówczesnej żony reżysera – Peggy Lentz Oniryczna, wypełniona grozą opowieść o kobiecie uwięzionej w świecie alfabetu, bezustannie recytowanego przez dziecięcy chór. Film portretuje lęk przed społecznymi oczekiwaniami i kodyfikacją – stanięciem się tylko jednym, nic nie znaczącym elementem wielkiej masy ludzkiej.
Babcia / 1970 / 34’ + wstęp reżysera
Obraz, który rozpoczął faktyczną karierę Lyncha i zachwycił świat amerykańskiego kina. Inspirowana angielską baśnią „Jaś i magiczna fasola” opowieść o ucieczce w świat fantazji chłopca wychowującego się w przemocowej rodzinie. Rezygnacja jednostki z życia zostaje tu ubrana w metaforę snu o opiekuńczej istocie, która może przytulić nas w zaświatach do swych rąk. American Film Institute określił „Babcię” jako „film wymykający się gatunkowym kwalifikacjom”.
Kaleka I & II / 1973 / 4’ & 5’ + wstęp reżysera
Pierwszy w pełni aktorski projekt Davida Lyncha, będący autorską próbą stworzoną podczas walki o zdobycie funduszy na „Głowę do wycierania”. Reżyser przygotował dwie wersje filmu w oparciu o napisany monolog, zestawiając go z dwoma różnymi testowymi nagraniami opisanej sceny dla American Film Institute. Filmy przedstawiają kobietę bez nóg, z papierosem w ręku, piszącą emocjonalny list. W trakcie tej czynności przychodzi pielęgniarz, by zmienić jej opatrunki. Na ekranie występują: Catherine Coulson, szerzej znana jako Pieńkowa Dama z „Miasteczka Twin Peaks”, oraz sam Lynch.
Kowboj i Francuz / 1988 / 26’ + wstęp reżysera
Po horrorach, eksperymentach, animacjach i zgłębianiu koszmaru cielesności, przyszła pora na pokazanie przez Lyncha jego komediowego talentu. Głuchy zarządca rancza wspólnie z podwładnymi trafiają na kogoś (lub coś) niespodziewanego, a mianowicie na tytułowego Francuza… A to dopiero początek dziwnych spotkań tego dnia. Film stanowi miks pomysłów, które reżyser rozwinie potem m.in. w „Blue Velvet”, „Dzikości serca”, czy – przede wszystkim – „Twin Peaks”. Po raz pierwszy w konstelacji Lyncha pojawia się Harry Dean Stanton, w roli postaci, którą twórca przekształci później w Gordona Cole’a. Na ekranie towarzyszą mu m.in. serialowy Hawk, czyli Michael Horse, oraz Jack Nance – gwiazda „Głowy do wycierania”. Co ciekawe, „Kowboj i Francuz” powstał w ramach cyklu „Francuzi oczami…” („Les Français vus par…”), w którym swoje krótkie metraże stworzyli także Andrzej Wajda oraz Jean-Luc Godard.
Złe przeczucia po złym czynie / 1995 / 1’ + wstęp reżysera
Kolejna francuska kooperacja Lyncha, tym razem w ramach nowelowego „Lumière i spółka”, gdzie 41 światowej sławy reżyserów oddało hołd pionierom kina poprzez stworzenie filmów w duchu ich twórczości i za pomocą wymyślonego przez nich kinematografu. Trzy ujęcia pokazują policjantów odkrywających ciało młodej dziewczyny i idących poinformować jej rodziców. Między nimi pojawiają się charakterystyczne dla autora, nierzeczywiste przebitki: m.in. ludzie w maskach torturujący uwięzionego, nagiego mężczyznę, stojące pośrodku lasu łóżko i inne atrakcje. W niecałej minucie Lynch rozważa tu ludzką skłonność do zła, ukrywa zagadkę kryminalną oraz bawi się materią taśmy filmowej za pomocą ciekawego zabiegu montażowego z wykorzystaniem płomieni.
Tribute to David Lynch: Żyć sztuką
Wyjątkowy, intymny portret jednego z najbardziej przełomowych reżyserów naszych czasów.
Twórcy filmu na przestrzeni czterech lat nagrali ponad dwadzieścia rozmów z Davidem Lynchem, które następnie przekształciły się w niespełna półtoragodzinną, osobistą opowieść artysty o jego życiu, młodości, podejściu do sztuki i wizji kina.
Filmowiec wspomina swoje dzieciństwo w górzystej Montanie, wchodzenie w dorosłość w Filadelfii, próby rozpoczęcia kariery malarskiej, a w końcu – przygotowania do produkcji „Głowy do wycierania”.
„Żyć sztuką” to nie laurka wypełniona pochwałami na temat mistrza, lecz odważne otwarcie się na świat: opowieść o wewnętrznym mroku, tragediach i paraliżującym lęku, które Lynch przekuł w jedyną w swoim rodzaju artystyczną ekspresję.
Ufundowana oddolnie dzięki kampanii crowdfundingowej w serwisie Kickstarter, produkcja miała swoją światową premierę w oficjalnej selekcji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji, a następnie rozkochała w sobie krytyków i kinomanów na całym świecie.
Twórcy filmu na przestrzeni czterech lat nagrali ponad dwadzieścia rozmów z Davidem Lynchem, które następnie przekształciły się w niespełna półtoragodzinną, osobistą opowieść artysty o jego życiu, młodości, podejściu do sztuki i wizji kina.
Filmowiec wspomina swoje dzieciństwo w górzystej Montanie, wchodzenie w dorosłość w Filadelfii, próby rozpoczęcia kariery malarskiej, a w końcu – przygotowania do produkcji „Głowy do wycierania”.
„Żyć sztuką” to nie laurka wypełniona pochwałami na temat mistrza, lecz odważne otwarcie się na świat: opowieść o wewnętrznym mroku, tragediach i paraliżującym lęku, które Lynch przekuł w jedyną w swoim rodzaju artystyczną ekspresję.
Ufundowana oddolnie dzięki kampanii crowdfundingowej w serwisie Kickstarter, produkcja miała swoją światową premierę w oficjalnej selekcji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji, a następnie rozkochała w sobie krytyków i kinomanów na całym świecie.
Ty [Romantyka]
Musical „Ty [Romantyka]” w kinie to pierwszy historyczny oryginalny musical produkcji ukraińskiej, który daje możliwość zobaczenia na własne oczy żywych pisarzy minionego stulecia – prawdziwych ludzi z krwi i kości. Historia opowiada o Domu Słowa w Charkowie, gdzie władza radziecka zamordowała setki przedstawicieli ukraińskiej elity twórczej początku XX wieku.
„Ty [Romantyka]” zdmuchuje kurz czasu z nazwisk Chwylowego, Kurbasa, Sosury, Semenki… Po raz pierwszy na muzykę zostały przełożone historie zdrady poety Pawła Tyczyny, służby Wołodymyra Sosury w Trzeciej Szturmowej, rozstrzelania co drugiego ukraińskiego pisarza w Domu Słowa, samobójstwa Mykoły Chwylowego… Imiona, które ożywają na ekranie na waszych oczach – to doświadczenie nie do opisania słowami.
Reżyser „Ty [Romantyka]” Oleksandr Chomenko: „To nie jest spektakl o tragedii Straconego Pokolenia, bo ile można się smucić? To nie jest przedstawienie z kluczową ideą, że «trzeba kochać Ukrainę i wtedy wszystko będzie dobrze». Nie. To za mało. To okno w przeszłość, gdzie wchodzisz i rozpuszczasz się w charkowskim Domu Słowa, w tej epoce, w dialogach Soszury, Chwylowego. Oto czym jest romantyka – to możliwość podróżowania w czasie.”
SEANS W JĘZYKU UKRAIŃSKIM Z ANGIELSKIMI NAPISAMI
Мюзикл «Ти [Романтика]» в кіно
Мюзикл «Ти [Романтика]» в кіно – це перший в Україні історичний оригінальний мюзикл, який дає можливість подивитися на живих письменників минулого сторіччя, на живих людей. Історія розповідає про Будинок Слово в Харкові, в якому було вбито радянською владою сотні представників української творчої еліти початку ХХ століття.
Ти [Романтика]» змітає пил часу з імен Хвильового, Курбаса, Сосюри, Семенка… Вперше покладені на музику історія зради поета Павла Тичини, служба у Третій Штурмовій Володимира Сосюри, розстріл кожного другого з українських письменників у Будинку Слово, самогубство Миколи Хвильового… Імена, що оживають на екрані, просто на ваших очах, – непередаваний словами досвід.
Режисер «Ти [Романтика]» Олександр Хоменко: «Це не вистава про трагедію Розстрільного відродження, бо скільки вже можна сумувати. Це не вистава з ключовою ідеєю, що «треба любити Україну і тоді все буде добре». Ні. Цього недостатньо. Це вікно у минуле, коли ти приходиш і розчиняєшся в Харківському Будинку Слова, в тій епосі, в діалогах Сосюри, Хвильового. Ось що таке романтика — це можливість подорожувати у часі.»
Проєкт МУР створений під час повномасштабної російсько-української війни українськими митцями з Києва та Донецька. До його складу входять: Олександр Хоменко (тексти, речитатив), Віктор Ткаченко (тексти, музика, саундпродакшн) і Микола Шмундир (речитатив), Марія ОʼРайлі (режисер монтажу), Соломія Козолуп (арт-директор, рісьорч), Олександр Заїка (обличчя проєкту, речетатив). У соцмережах гурт зібрав навколо себе багатотисячну аудиторію. Документальні відео музикантів про історію Щедрика, Павла Тичину, Івана Багряного, Василя Стуса й Василя Симоненка стали найпопулярнішим освітнім контентом про українську літературу в Instagram. На рахунку гурту – три студійні релізи: «МУР Vol. 1», «Захалявна книжечка» та «Ти [Романтика]».
„Ty [Romantyka]” zdmuchuje kurz czasu z nazwisk Chwylowego, Kurbasa, Sosury, Semenki… Po raz pierwszy na muzykę zostały przełożone historie zdrady poety Pawła Tyczyny, służby Wołodymyra Sosury w Trzeciej Szturmowej, rozstrzelania co drugiego ukraińskiego pisarza w Domu Słowa, samobójstwa Mykoły Chwylowego… Imiona, które ożywają na ekranie na waszych oczach – to doświadczenie nie do opisania słowami.
Reżyser „Ty [Romantyka]” Oleksandr Chomenko: „To nie jest spektakl o tragedii Straconego Pokolenia, bo ile można się smucić? To nie jest przedstawienie z kluczową ideą, że «trzeba kochać Ukrainę i wtedy wszystko będzie dobrze». Nie. To za mało. To okno w przeszłość, gdzie wchodzisz i rozpuszczasz się w charkowskim Domu Słowa, w tej epoce, w dialogach Soszury, Chwylowego. Oto czym jest romantyka – to możliwość podróżowania w czasie.”
SEANS W JĘZYKU UKRAIŃSKIM Z ANGIELSKIMI NAPISAMI
Мюзикл «Ти [Романтика]» в кіно
Мюзикл «Ти [Романтика]» в кіно – це перший в Україні історичний оригінальний мюзикл, який дає можливість подивитися на живих письменників минулого сторіччя, на живих людей. Історія розповідає про Будинок Слово в Харкові, в якому було вбито радянською владою сотні представників української творчої еліти початку ХХ століття.
Ти [Романтика]» змітає пил часу з імен Хвильового, Курбаса, Сосюри, Семенка… Вперше покладені на музику історія зради поета Павла Тичини, служба у Третій Штурмовій Володимира Сосюри, розстріл кожного другого з українських письменників у Будинку Слово, самогубство Миколи Хвильового… Імена, що оживають на екрані, просто на ваших очах, – непередаваний словами досвід.
Режисер «Ти [Романтика]» Олександр Хоменко: «Це не вистава про трагедію Розстрільного відродження, бо скільки вже можна сумувати. Це не вистава з ключовою ідеєю, що «треба любити Україну і тоді все буде добре». Ні. Цього недостатньо. Це вікно у минуле, коли ти приходиш і розчиняєшся в Харківському Будинку Слова, в тій епосі, в діалогах Сосюри, Хвильового. Ось що таке романтика — це можливість подорожувати у часі.»
Проєкт МУР створений під час повномасштабної російсько-української війни українськими митцями з Києва та Донецька. До його складу входять: Олександр Хоменко (тексти, речитатив), Віктор Ткаченко (тексти, музика, саундпродакшн) і Микола Шмундир (речитатив), Марія ОʼРайлі (режисер монтажу), Соломія Козолуп (арт-директор, рісьорч), Олександр Заїка (обличчя проєкту, речетатив). У соцмережах гурт зібрав навколо себе багатотисячну аудиторію. Документальні відео музикантів про історію Щедрика, Павла Тичину, Івана Багряного, Василя Стуса й Василя Симоненка стали найпопулярнішим освітнім контентом про українську літературу в Instagram. На рахунку гурту – три студійні релізи: «МУР Vol. 1», «Захалявна книжечка» та «Ти [Романтика]».
Vanya [sezon 2025]
Irlandzki aktor Andrew Scott („Fleabag”, „Dobrzy nieznajomi”, „Sherlock”) w nietypowej wersji „Wujaszka Wanii” Czechowa w zaskakującej interpretacji dramaturga Simona Stephensa („Ciekawy przypadek psa nocną porą”). Nadzieje, marzenia, skrywane żale i jeden aktor w wielu wcieleniach – nowa adaptacja z uwagą bada złożoność ludzkich emocji. Spektakl zachwycił krytyków, którzy zgodnie okrzyknęli arcytrudną kreację Scotta teatralnym masterclassem.
reż. Sam Yates dla West End | 121 min
w roli głównej: Andrew Scott
reż. Sam Yates dla West End | 121 min
w roli głównej: Andrew Scott
[WYPRZEDANE] Rodzina w kinie: Niesamowite przygody skarpetek + warsztaty
Nie każda zgubiona skarpetka wpada pod łóżko lub kanapę. Niektóre prowadzą zaskakujące życie – podróżują w czasie, trafiają na biegun północny albo nawet do Hollywood. Ich niesamowite przygody są pełne wrażeń i dobrego humoru!
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Po seansie zapraszamy na warsztaty plastyczne pt. „Kolaż ze skarpet”.
Prowadzenie: Sara Nowicka, edukatorka Kina Kosmos
Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc (20 dzieci) polecamy wcześniejszy zakup biletów oraz rezerwację miejsca na warsztaty. Na zajęciach uczestnicy otrzymają wszystkie materiały niezbędne do wykonania dzieła. Zapisy przyjmujemy do dnia poprzedzającego dzień warsztatów, do godz. 21.00 pod adresem: kasa@kosmos.katowice.pl. W treści maila prosimy o podanie imion i nazwisk opiekuna i dziecka oraz nazwy, terminu i godziny wydarzenia. Warunkiem wzięcia udziału w wydarzeniu jest podpisanie zgody o udostępnianie wizerunku.
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!
Po seansie zapraszamy na warsztaty plastyczne pt. „Kolaż ze skarpet”.
Prowadzenie: Sara Nowicka, edukatorka Kina Kosmos
Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc (20 dzieci) polecamy wcześniejszy zakup biletów oraz rezerwację miejsca na warsztaty. Na zajęciach uczestnicy otrzymają wszystkie materiały niezbędne do wykonania dzieła. Zapisy przyjmujemy do dnia poprzedzającego dzień warsztatów, do godz. 21.00 pod adresem: kasa@kosmos.katowice.pl. W treści maila prosimy o podanie imion i nazwisk opiekuna i dziecka oraz nazwy, terminu i godziny wydarzenia. Warunkiem wzięcia udziału w wydarzeniu jest podpisanie zgody o udostępnianie wizerunku.