Dziś

Grupa nastoletnich ministrantów, sfrustrowana obojętną postawą dorosłych i instytucji Kościoła wobec niesprawiedliwości społecznej, postanawia wdrożyć własny, nietypowy plan odnowy moralnej. Uzbrojeni w młodzieńczy bunt i własną interpretację Pisma Świętego zakładają podsłuch… w konfesjonale, aby lepiej poznać swoich sąsiadów. Zamaskowani niczym Zorro i z ambicjami na miarę Robin Hooda, stają się sędziami w swoim osiedlowym świecie, pomagając potrzebującym i wymierzając kary za grzechy. Jednak ich misja zamienia się w niebezpieczną grę, a chłopcy, stosując własny, idealistyczny kodeks honorowy, zaczynają balansować na cienkiej granicy między dobrem a złem. Prawdziwe życie blokowiska miesza się z misją wprost z komiksów o superbohaterach, ale zamiast peleryn, bohaterowie noszą komże.
Film balansuje między dramatem a czarnym humorem, a jego styl przypomina bardziej rapowy manifest niż szkolną katechezę. „Ministranci” to kino, które nie boi się zadawać trudnych pytań o religię, wspólnotę, winę i odkupienie — ale robi to bez kaznodziejstwa, a z luzem, emocją i mocą autentycznego przekazu.

Nagrody:
Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni „Ministranci” otrzymali Złote Lwy dla najlepszego filmu, nagrody za najlepszy scenariusz i montaż, Nagrodę Sieci Kin Studyjnych oraz Złotego Klakiera - nagrodę publiczności dla najdłużej oklaskiwanego filmu. czytaj więcej

Pierwszy zrealizowany w Hollywood film JANA KOMASY, reżysera nominowanego do OSCARA „BOŻEGO CIAŁA”, a także hitów „MIASTO 44” i „SALA SAMOBÓJCÓW”. Po senasie w Kinie Kosmos w dniu 27 listopada (czwartek), wyświetlimy obszerny wywiad, który z reżyserem Janem Komasą przeprowadził dziennikarz pod pseudonimem PigOut!

Gdy pewnego pięknego popołudnia podczas przyjęcia z okazji 25-ej rocznicy ślubu, syn Ellen i Paula przedstawia im swoją nową dziewczynę, nikt nie podejrzewa, że to początek końca tej szczęśliwej rodziny. Owa nowa narzeczona to Liz, dawna studentka Ellen, wydalona przed laty z uczelni za radykalne poglądy. Pod uroczą powierzchownością skrywa wielkie ambicje, ale żadnych skrupułów. Z każdą kolejną rocznicą wpływ Liz na rodzinę staje się coraz większy i coraz bardziej destrukcyjny, a wylansowana przez nią nowa ideologia nazywana „Zmianą” zdobywa coraz szerszy rozgłos. Skrywane dotąd rodzinne konflikty nabierają nowej mocy, podczas gdy kraj staje nad krawędzią przepaści.

Elektryzujący thriller o rodzinie poddanej dramatycznej próbie w czasach, których nadejścia nikt się nie spodziewał. czytaj więcej

Anime od Mamoru Oshii, reżysera kultowej animacji „Ghost in the Shell”, to filozoficzny i ambitny eksperyment pełen inteligentnego symbolizmu, wykorzystujący motywy biblijne i oniryczną estetykę. „Angel’s Egg” pokażemy w Kinie Kosmos w ramach Roku z kinem Azji z okazji 40-lecia premiery filmu, a prelekcję przed filmem wygłosi Dorota Jędrzejewska-Szpak. 

Akcja tego legendarnego filmu Mamoru Oshii toczy się w pierwotnym, dotkniętym kataklizmem świecie, rzeczywistości, w której snującym się bez celu ludziom przyświeca mechaniczne słońce. To właśnie tu spotykają się dwie bezimienne postaci: jasnowłosa dziewczyna o smutnych oczach i młody mężczyzna, który zasiewa w niej niepokój. Dziewczyna opiekuje się tajemniczym jajem, wierzy w to, że wykluje się z niego anioł, chłopak namawia ją, by skorupkę rozbiła. Bo tylko tak może poznać tajemnicę wnętrza jaja. Wspólnie przemierzają przygnębiający świat, stworzony ze spiżu, ruin, mechanicznych wnętrzności i artefaktów minionych epok. Aż do alegorycznego zakończenia.

„Angel’s Egg” Oshii stworzył wspólnie z artystą wizualnym Yoshitaką Amano, jednym z czołowych twórców anime. Film premierę miał w 1985 r., a krytycy od razu zobaczyli w nim wysmakowane, ambitne dzieło sztuki, choć aż cztery dekady minęły, nim „Angel’s Egg” doczekało się należnego sobie uznania na całym świecie. Wyrazem tego jest tegoroczna premiera, odnowionej cyfrowo wersji „Angel’s Egg” na Festiwalu Filmowym w Cannes.

Dorota Jędrzejewska-Szpak: Redaktorka czasopisma „Ekrany”, krytyczka filmowa, komparatystka, copywriterka. Stypendystka MKiDN za rok 2024. Szczególnie zainteresowana wątkami feministycznymi w kinie gatunkowym, ekranową erotyką i kulturą retromanii. Pisze o tym na fanpejdżu Z moich ust i opowiada w podcaście Kobiety i gatunki. czytaj więcej

Zwycięzca ostatniego Berlinale, ciepły i delikatny jak moherowy sweterek film o pierwszej miłości, która potrafi też sprawić ból niczym ukłucie szydełkiem. Bohaterką opowieści Haugeruda jest wpatrzona w nauczycielkę 17-letnia Johanne (Ella Øverbye). W oczach uczennicy Johanna (Selome Emnetu) jest zjawiskowo piękna, mądra, zmysłowa – i świetnie ubrana w miękko otulające ciało, samodzielnie dziergane wdzianka. I to właśnie w korepetycjach z prac ręcznych nastolatka upatruje swoją szansę. Przyspieszona edukacja w szkole uczuć owocuje pracą domową zadaną samej sobie: Johanne zaczyna spisywać namiętną, bezwstydną kronikę miłości i pożądania. Ile w tych zapiskach prawdy, a ile młodzieńczej fantazji? Z ducha rohmerowskie Sny o miłości są zarazem bezwstydnie romantyczne i przenikliwe w portretowaniu współczesnego miłosnego dyskursu. Film Haugeruda to także międzypokoleniowa rozmowa o uczuciach, pragnieniach, straconych szansach, feministycznym przecieraniu szlaków i jakże rzadki w arthouse’owym kinie obraz rodziny, która chroni i wspiera. czytaj więcej