Środa 22/10/2025
Dramat | 117 min
2 listopada 2025 roku minie 50 lat od tragicznej śmierci Piera Paola Pasoliniego, włoskiego twórcy uważanego za jednego z najważniejszych „reżyserów-poetów” w historii kina. Zapraszamy na wyjątkowy przegląd pięciu najważniejszych filmów mistrza prezentowanych w wersji po rekonstrukcji cyfrowej. Układają się one w artystyczny kwintet, który pokazuje pełną rozpiętość talentu i zainteresowań kontrowersyjnego reżysera, poety, eseisty, scenarzysty i aktora.
To Pasolini zafascynowany religią, marksizmem i możliwością rewolucji („Ewangelia wg św. Mateusza”, 1964); adaptujący światową literaturę, by opowiedzieć o ludzkiej witalności, seksualności i pragnieniu rozkoszy (Trylogia życia, 1971-1974); oraz autor być może najbardziej bezkompromisowej i obrazoburczej analizy faszyzmu i zniewolenia („Salo, czyli 120 dni Sodomy”, 1975).
Od czarno-białej, ascetycznej opowieści o życiu Jezusa (wzbogaconej muzyką Bacha, Prokofiewa i amerykańskim bluesem) do radykalnej wizji piekła na ziemi w Salo, MISTRZOWSKI KWINTET uwypukla skrajności, dzięki którym Pasolini pozostaje tak fascynujący i intryguje kolejne pokolenia widzów. Sercem przeglądu jest nieobecna niemal na polskich ekranach Trylogia życia, czyli „Dekameron” (1971), „Opowieści kanterberyjskie” (1972) oraz „Kwiat tysiąca i jednej nocy” (1974): zanurzona w średniowiecznej literaturze, barwna, ludyczna i zmysłowa celebracja ludzkiej cielesności oraz potrzeby zmysłowej miłości, z muzyką Ennia Morricone i scenografią Dante Ferrettiego (Wiek niewinności, Kasyno, Gangi Nowego Jorku).
Kino Pasoliniego to intrygująca klasyka na dzisiejsze, niespokojne czasy: filmy tryskające energią, inspirujące i zaskakujące, a także szokujące swoją bezpośredniością i estetyczną odwagą.
Salo, czyli 120 dni Sodomy , Pier Paolo Pasolini, 1975
Pokaz w ramach Klubu Filmowego Ambasada. Prelekcję przed seansem wygłosi i dyskusję po poprowadzi Michał Bednarczyk.
Osławiony przez liczne kontrowersje ostatni film Pier Paola Pasoliniego, wyświetlony premierowo dokładnie dwadzieścia jeden dni po jego tragicznej śmierci na plaży w Ostii. Luźna adaptacja 120 dni Sodomy czyli szkoła libertynizmu Markiza de Sade’a, podzielona na cztery części wzorem Boskiej komedii Dantego, zawiera też motywy z twórczości Nietzschego czy Prousta. Najpełniejszy manifest i dzieło-bluźnierstwo zradykalizowanego artysty w jednym, za pomocą którego definitywnie odcina się od własnej przeszłości i „odchodzi od Trylogii życia”.
Faszystowskie Włochy, rok 1944. Tytułowe Salo to miasteczko na północy, ostatnia ostoja i stolica państwa marionetkowego pod nazwą Włoskiej Republiki Socjalnej (Republika Salò), którą Musolini utworzył po obaleniu jego rządów. Książę, Prezydent, Biskup i Sędzia porywają lokalnych mieszkańców i w odludnej Villi Sorra organizują orgię, poddając ich licznym torturom i poniżeniu. Pasolini przestaje być zachowawczy, odrzuca historię i nie liczy się z przyszłością. Przewidywano, że tym filmem reżyser przewidział swoją śmierć. Film przedstawia bardzo drastyczne sceny sadyzmu, mordów, naturalistycznego ukazania przemocy i seksualnych dewiacji. Krytyka faszyzmu oraz wszelkich totalitaryzmów nigdy nie była tak brutalna, a jednocześnie tak potrzebnym dla Pasoliniego ujściem własnych demonów. Po pojedynczych pokazach kinowych Salo zostało zakazane we Włoszech oraz kilku innych krajach.
(opis Piotr Szczyszyk)
Seans wyłącznie dla widzów pełnoletnich.
Bilety: 23 zł normalny, 20 zł ulgowy, 14/13 zł z Kartą Kaśka.
W kasie kina i online dostępny jest karnet na cały przegląd w cenie 85 złotych. czytaj więcej
To Pasolini zafascynowany religią, marksizmem i możliwością rewolucji („Ewangelia wg św. Mateusza”, 1964); adaptujący światową literaturę, by opowiedzieć o ludzkiej witalności, seksualności i pragnieniu rozkoszy (Trylogia życia, 1971-1974); oraz autor być może najbardziej bezkompromisowej i obrazoburczej analizy faszyzmu i zniewolenia („Salo, czyli 120 dni Sodomy”, 1975).
Od czarno-białej, ascetycznej opowieści o życiu Jezusa (wzbogaconej muzyką Bacha, Prokofiewa i amerykańskim bluesem) do radykalnej wizji piekła na ziemi w Salo, MISTRZOWSKI KWINTET uwypukla skrajności, dzięki którym Pasolini pozostaje tak fascynujący i intryguje kolejne pokolenia widzów. Sercem przeglądu jest nieobecna niemal na polskich ekranach Trylogia życia, czyli „Dekameron” (1971), „Opowieści kanterberyjskie” (1972) oraz „Kwiat tysiąca i jednej nocy” (1974): zanurzona w średniowiecznej literaturze, barwna, ludyczna i zmysłowa celebracja ludzkiej cielesności oraz potrzeby zmysłowej miłości, z muzyką Ennia Morricone i scenografią Dante Ferrettiego (Wiek niewinności, Kasyno, Gangi Nowego Jorku).
Kino Pasoliniego to intrygująca klasyka na dzisiejsze, niespokojne czasy: filmy tryskające energią, inspirujące i zaskakujące, a także szokujące swoją bezpośredniością i estetyczną odwagą.
Salo, czyli 120 dni Sodomy , Pier Paolo Pasolini, 1975
Pokaz w ramach Klubu Filmowego Ambasada. Prelekcję przed seansem wygłosi i dyskusję po poprowadzi Michał Bednarczyk.
Osławiony przez liczne kontrowersje ostatni film Pier Paola Pasoliniego, wyświetlony premierowo dokładnie dwadzieścia jeden dni po jego tragicznej śmierci na plaży w Ostii. Luźna adaptacja 120 dni Sodomy czyli szkoła libertynizmu Markiza de Sade’a, podzielona na cztery części wzorem Boskiej komedii Dantego, zawiera też motywy z twórczości Nietzschego czy Prousta. Najpełniejszy manifest i dzieło-bluźnierstwo zradykalizowanego artysty w jednym, za pomocą którego definitywnie odcina się od własnej przeszłości i „odchodzi od Trylogii życia”.
Faszystowskie Włochy, rok 1944. Tytułowe Salo to miasteczko na północy, ostatnia ostoja i stolica państwa marionetkowego pod nazwą Włoskiej Republiki Socjalnej (Republika Salò), którą Musolini utworzył po obaleniu jego rządów. Książę, Prezydent, Biskup i Sędzia porywają lokalnych mieszkańców i w odludnej Villi Sorra organizują orgię, poddając ich licznym torturom i poniżeniu. Pasolini przestaje być zachowawczy, odrzuca historię i nie liczy się z przyszłością. Przewidywano, że tym filmem reżyser przewidział swoją śmierć. Film przedstawia bardzo drastyczne sceny sadyzmu, mordów, naturalistycznego ukazania przemocy i seksualnych dewiacji. Krytyka faszyzmu oraz wszelkich totalitaryzmów nigdy nie była tak brutalna, a jednocześnie tak potrzebnym dla Pasoliniego ujściem własnych demonów. Po pojedynczych pokazach kinowych Salo zostało zakazane we Włoszech oraz kilku innych krajach.
(opis Piotr Szczyszyk)
Seans wyłącznie dla widzów pełnoletnich.
Bilety: 23 zł normalny, 20 zł ulgowy, 14/13 zł z Kartą Kaśka.
W kasie kina i online dostępny jest karnet na cały przegląd w cenie 85 złotych. czytaj więcej
Środa 22/10/2025
Zobacz 2025-10-26